زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

مهمانی (قرآن)





از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «مهمانی» است.


۱ - معنای مهمانی



مهمان، كسى است كه بر ديگرى وارد شود و از او با طعام و ديگر وسايل پذيرايى كنند
[۱] لغت‌نامه، ج ۱۳، ص ۱۹۳۶۳، «مهمان» و ص ۱۹۳۶۶، «مهمانى».
[۲] فرهنگ فارسى، ج ۵، ص ۴۴۷۴، «مهمانى».
و مهمانى به‌ معناى مهمان كردن، دعوت و ضيافت است.
در اين عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از واژه‌ «ضيف» و برخى آيات استفاده شده است.

۲ - عناوین مرتبط



آداب مهمانی (قرآن)، احترام مهمان (قرآن)، احکام مهمان (قرآن)، ادب مهمان (قرآن)، امتناع مهمان از غذا (قرآن)، اهانت به مهمان (قرآن)، پذیرایی از مهمان (قرآن)، تحیت مهمان (قرآن)، تعرض به مهمان (قرآن)، حمایت از مهمان (قرآن)، دعوت به مهمانی (قرآن)، دفاع از مهمان (قرآن)، رد مهمان (قرآن)، سؤال از مهمان (قرآن)، ظلم به مهمان (قرآن)، مهمانان ابراهیم (قرآن)، مهمانان زلیخا (قرآن)، مهمانان لوط (قرآن)، مهمان ناشناس (قرآن)، مهمان‌نوازی ابراهیم (قرآن)، مهمان‌نوازی ساره (قرآن)، مهمان‌نوازی لوط (قرآن)، مهمان‌نوازی یوسف (قرآن)، مهمانی محمد (قرآن)، مهمانی خدا (قرآن).

۳ - پانویس


 
۱. لغت‌نامه، ج ۱۳، ص ۱۹۳۶۳، «مهمان» و ص ۱۹۳۶۶، «مهمانى».
۲. فرهنگ فارسى، ج ۵، ص ۴۴۷۴، «مهمانى».


۴ - منبع


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۰، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «مهمانی»    


رده‌های این صفحه : موضوعات قرآنی | مهمانی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.