وجودیه لادائمهقضیه "وجودیه لادائمه" از اقسام قضایای موجهه مرکبه بوده و مفادش آن است كه محمول در يک زمان براى موضوع ثابت و در يک زمان غيرثابت است. ۱ - توضیح اصطلاحوجودیه لادائمه، قضیه‌ای است که در آن به ثبوت محمول برای موضوع یا به سلب محمول از موضوع، به نحو غیر دائمی حکم شده باشد. این قضیه، مطلقه عامه‌ای است که مقید به "لا دوام ذاتی" شده است، زیرا در مطلقه عامه ممکن است محمول برای ذات موضوع دائم‌الثبوت باشد و ممکن است نباشد و برای تصریح به عدم دوام، قضیه را به قید "لا دائم" مقید می‌کنند پس مقصود از عبارت "لا دائم" مطلقه عامه است. بنابر این، وجودیه لادائمه، مرکب است از دو مطلقه عامه که یکی سالبه و دیگری موجبه است. در کتاب "المنطق" مثال وجودیه لادائمه را: لا شی من الانسان بمتنفس بالفعل لا دائما ای کل انسان متنفس بالفعل " آورده و مطلقه عامه اول را سالبه و مطلقه عامه دوم که با قید "لا دوام" بیان می‌شود را موجبه آورده است. [۲]
تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۶۳-۶۴.
[۴]
قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۰۷-۱۰۸.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مظفر، محمدرضا، المنطق. • علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید. • تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق. • قطب‌الدین رازی، محمد بن محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه. • مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «وجودیه لادائمه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۵. |