تغیر مسیر یافته از - اصر
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

اصر (مفردات‌نهج‌البلاغه)






اصر یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای سنگینی، گناه و عهد می‌باشد. دو بار در بیان امام علی (علیه‌السلام)، بکار رفته است که بدترین وزیران و برترین ملائکه با همین کلمه معرفی شده‌اند.


۱ - مفهوم‌شناسی



اصر به معنای سنگینی، گناه و عهد آمده است. در اوّل آن فتح و ضمّ و کسر هر سه جایز است؛ جمع آن «آصار» می‌باشد.

۲ - کاربردها در نهج البلاغه



امام علی (صلوات‌اللّه‌علیه) به مالک اشتر می‌نویسد: «انّ شرّ وزرائک من کان للاشرار قبلک وزیرا... و انت واجد منهم خیر الخلف ممن له مثل آرائهم و نفاذهم و لیس علیه مثل اصارهم و اوزارهم؛ بدترین وزیران تو کسی است که قبل از تو وزیر اشرار باشد ... در حالی که تو بهتر از آن‌ها را می‌یابی که مانند آن‌ها رای نافذ دارند و گناهان و اوزاری مانند آن‌ها در گردنشان نیست.»
و دربارۀ ملائکه فرموده است: «لم تثقلهم مؤصرات الاثام؛ گناهان سنگین کننده، آن‌ها را سنگین نکرده است.» این مادّه که فقط دو بار در کلام امام (علیه‌السلام) یافت شده است؛ و در قرآن مجید آمده: «وَ اَخَذْتُمْ عَلیٰ ذٰلِکُمْ اِصْرِی» که به معنی عهد می‌باشد.

۳ - پانویس


 
۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۰، نامه۵۳.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۹، خطبه۹۱.    
۳. آل عمران/سوره۳، آیه۸۱.    


۴ - منبع


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اصر»، ص۵۲.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.