انب (مفردات‌نهج‌البلاغه)انب (به ضم الف و سکون نون) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ملامت و سرزنش می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص حاکم شدن نااهلان و ابلهان بر امّت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسّلم) بکار رفته است. ۱ - مفهومشناسیانب (به ضم الف و سکون نون) به معنای ملامت، سرزنش آمده است. ۲ - کاربردهااز این ماده فقط یک کلمه در «نهج البلاغه» می‌باشد. آن حضرت (علیه‌السلام) در نامه‌ی خویش به اهل مصر نوشته است: «و لکنّنی آسی ان یلی امر هذه الامّة سفهاؤها... فلو لا ذلک ما اکثرت تالیبکم و تانیبکم؛ من غصه می‌خورم از این‌که حکومت این امّت در دست ابلهان باشد ... و گرنه به برگشتن از آن‌ها تشویقتان و به پیوستن به آن‌ها ملامتتان نمی‌کردم.» ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انب»، ص۸۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|