انق (مفردات‌نهج‌البلاغه)انق (به فتح الف و نون)، ایناق و مونق یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای زیبایی زیاد و نیکویی زیاد، اعجاب‌آور و شادی‌بخش می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) زیبایی قرآن کریم و تقاضای نعمت‌های اعجاب‌آور با این کلمه و مشتقات آن مورد تبیین قرار گرفته است. ۱ - مفهومشناسیاَنَق (به فتح الف و نون) به معنای کثرت حسن و کثرت زیبایی آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «انق الشی‌ء: راع حسنه.» ۲ - اعجابیکی از مشتقات این کلمه، «ایناق» می‌باشد که به معنی اعجاب است. لذا امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره‌ی قرآن مجید فرموده است: «و انّ القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق، لا تفنی عجائبه و لا تنقضی غرائبه؛ یعنی ظاهر قرآن بسیار زیبا و باطن آن چنان عمیق است که عجائبش انتها ندارد و غرائبش تمام نمی‌شود.» ۳ - شادیبخشاز دیگر مشتقات آن واژه‌ی «مونق» است که به معنای اعجاب آور و شادی‌بخش می‌باشد. لذا آن حضرت (صلوات‌الله‌علیه) در این خصوص نیز می‌فرماید: «اللهم ... انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیع المغدق و النبات المونق؛ خدایا رحمت خویش را بر ما بگستران با ابری که آب از آن منفجر می‌شود و با بهاری که بارشش زیاد و با علفی که اعجاب‌آور و بهجت‌آور است.» • این کلمه با مشتقّات آن جمعاً شش باردر نهج البلاغه آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «انق، ایناق، مونق»، ص۸۸-۸۹. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|