بسل (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَسل (به فتح باء و سکون سین) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای منع، ضمّ و هلاک شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های دشمنان خویش از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَسل (به فتح باء و سکون سین) به معنای منع، ضم و هلاک شدن آمده است. چنان‌که راغب این‌گونه معنا کرده است. همچنین در لغت آمده است: «ابسله: اسلمه للهلکة.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره دشمنان خود فرموده است: «اللهم فان ردّوا الحق فافضض جماعتهم و شتّت کلمتهم و ابسلهم بخطایاهم ...؛ خدایا اگر حق را ردّ کردند اجتماعشان را بشکن اتفاق کلمه‌شان را از بین ببر و در اثر گناهانشان، آن‌ها را تسلیم هلاک فرما.» ۳ - تعدادکاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَسل»، ص۱۳۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|