بقه (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَقَّه (به فتح باء و قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای کک یا پشه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد ضعیف بودن انسان از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَقَّه (به فتح باء و قاف) به معنای کک یا پشه آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره انسان فرموده است: «مسکین ابن آدم ... تؤلمه البقّة، و تقتله الشّرقة و تنتنه العرقة؛ بی‌چاره پسر آدم ... حشره ریزی که کک باشد اذیتش می‌کند، اگر جرعه‌ای آب دهان در حلقش بماند خفه‌اش می‌نماید، و یک عرق کردن او را متعفّن می‌سازد.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقَّه»، ص۱۴۸. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|