بلج (مفردات‌نهج‌البلاغه)بلج (به فتح باء و سکون لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای روشن و نورانی شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف خفاش، ویژگی ایمان و توصیف اسلام از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبلج (به فتح باء و سکون لام) به معنای روشن و نورانی شدن آمده است. بلوج: روشن و نورانی شدن، همچنین است ابلاج، چنان‌که گفته می‌شود: «بلج الصیح بلوجا: اشرق و انار.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف خفاش فرموده است: «بلج ائتلاقها.» یعنی روشنائی لمعان آن. امام (علیه‌السلام) همچنین درباره‌ی ایمان فرموده است: «سبیل ابلج المنهاج انور السراج فبالایمان یستدلّ علی الصالحات و بالصالحات یستدل علی الایمان...؛ ایمان راهی است نورانی‌ترین راه، پر نورترین چراغ با ایمان به کارهای شایسته راه یافته و کارهای شایسته دلیل ایمان شخص است.» آن حضرت (علیه‌السلام) در وصف اسلام نیز فرموده‌اند: «فهو ابلج المناهج و اوضح الولائج.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلج»، ص۱۵۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|