بهت (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَهت (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تحّیر و دهشت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَهت (بر وزن عقل) به معنای تحّیر و دهشت آمده است. بر این اساس بُهتان دروغی است که شخص را متحیّر کند. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خودش می‌فرماید: «یهلک فیّ رجلان محّب مفرط و باهت مفتر؛ درباره من دو نفر هلاک می‌شود: دوست دارنده مفرط (که مرا از حدّ بشر بالا بداند) و بهتان گوی افتراء گوی.» امام (علیه‌السلام) همچنین درباره منافقان فرموده است: «فتقرّبوا الی ائمّة الضّلالة و الدعاة الی النار بالزور و البهتان» همچنین در خطبه ۸۳، می‌فرماید: «بهتة السئوال.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهت»، ص۱۵۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|