بهج (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَهج (بر وزن شرف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای شادی و شادمانی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به معاویه، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَهج (بر وزن شرف) به معنای شادی و شادمانی آمده است. چنان‌چه گفته می‌شود: «بهجت» یعنی: زیبایی که بیننده را شاد گرداند. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: «و کیف انت صانع اذا تکشّفت عنک جلابیب ما انت فیه من دنیا قد تبهجت بزینتها و خدعت بلذّتها...؛ چه کار خواهی کرد آنگاه که کنار زده شود پرده‌های دنیایی که زیبا گشته با زینتش و فریفته است به لذّات خود (یعنی آنگاه که مهلتت سر آید و از دنیا بروی).» همچنین در خطبه ۹۱، و خطبه ۱۹۸، امام (علیه‌السلام) از این واژه استفاده نموده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهج»، ص۱۵۸-۱۵۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|