بوانی (مفردات‌نهج‌البلاغه)بَوَانِی (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای استخوان دنده سینه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبَوَانِی (به فتح باء) به معنای استخوان دنده سینه آمده است. این واژه جمع «بانیه» به معنی اسم فاعل نیز می‌باشد. صبحی صالح «بوان» (به کسر واو) را به معنای ستون خیمه دانسته و آن‌را در کلام امام (علیه‌السلام) تثنیه گرفته است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «القت السّحاب برک بوانیها.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بوانی»، ص۱۵۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|