بوح (مفردات‌نهج‌البلاغه)بوح (بر وزن روح) یا باحه یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ظاهر کردن و آشکار نمودن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد وسعت علم خود، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبوح (بر وزن روح) «اظهار شی‌ء» یا باحه، به معنای ظاهر کردن و آشکار نمودن، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «باح الیه بسرّه: اظهره.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با وسعت علم خویش می‌فرماید: «و الله لابن ابی طالب آنس بالموت من الطفل بثدی امّه، بل‌اند مجت علی مکنون علم لو بحت به لاضطربتم؛ بلکه پیچیده شده‌ام به علم مکتومی که اگر اظهار کنم مضطرب می‌شوید.» همچنین در نامه‌ای خطاب به معاویه می‌نویسد: «لئن جمعتنى و ايّاك جوامع الاقدار لاازال بياحتك حتى يحكم الله بيننا» جمع آن «باحات» آمده است؛ چنان‌كه در خطبه ۶۹، آمده است: «إنّكم و الله لكثير فى الباحات قليل تحت الرايّات.» «اباحه»: به معنای اجازه تناول و مباح كردن است؛ که در خطبه ۱۹۲، نیز آمده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه با مشتقاتش پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بوح»، ص۱۶۱. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|