تألّب (مفردات‌نهج‌البلاغه)تالّب از مفردات نهج البلاغه، گاهی به معنای جمع شدن و گاهی به معنای تحریف و تحریک، آمده است. حضرت امیر (علیه‌السلام) عدم پذیرش دعوت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) توسط نزدیکانش را، با این واژه بیان نموده است. ۱ - مفهومشناسیتالّب از باب تفعّل، به معنای جمع شدن است. ۲ - کاربردهاحضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده‌اند: «و نشهد ان محمدا عبده و رسوله... و قد تلوّن له الادنون و تالّب علیه الاقصون؛ یعنی: نزدیکان و اقربایش بر او متلّون و متغیر شدند و دعوتش را نپذیرفتند و اشخاص دوربر او جمع شدند.» ابن میثم و محمد عبده آن‌را «جمع شدن بر علیه آن حضرت» معنی کرده‌اند. ۲.۱ - معنای تحریفدر نامه‌ای که به اهل مصر نوشته، «تالیب» به معنی تحریف و تحریک آمده است. • ناگفته نماند این مادّه به صورت ثلاثی مجرّد در نهج البلاغه نیامده و فقط پنج بار در کلام امام (علیه‌السلام) به کار رفته است. ۳ - پانویس۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تالّب»، ص۵۸-۵۷. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|