تبلغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَبَلُّغ (به فتح تاء و باء) از باب تفعّل، یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای اکتفاء می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف خفاش، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَبَلُّغ (به فتح تاء و باء) از باب تفعّل، به معنای اکتفاء آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «تبلّغ بکذا: اکتفی به.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در در وصف خفّاش فرماید: «فاذا القت الشمس قناعها ... اطبقت الاجفان علی مآقیها و تبلّغت بما اکتسبته من المعاش فی ظلم لیالیها؛ چون آفتاب پرده‌اش را افکند و طلوع کرد، خفاش پلک‌های خود را بر پایین چشم می‌گذارد و به آنچه از قوت در ظلمت شب‌ها به دست آورده اکتفاء می‌کند.» ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلاغ»، ص۱۵۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|