تسعه (مفردات‌نهج‌البلاغه)تِسْعَة (به کسر تاء) و تسع یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای نه می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خطابی به اهل بصره، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتِسْعَة (به کسر تاء) و تسع، به معنای نه آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی خطاب به اهل بصره فرموده است: «بلادکم انتن بلاد الله تربة، اقربها من الماء و ابعدها من السماء، و بها تسعة اعشار الشرّ...» ابن میثم معتقد است: منظور از «نه دهم شرّ»، شاید برای مبالغه باشد، نه تعیین واقعی. ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تسعه»، ص۱۷۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|