تعس (مفردات‌نهج‌البلاغه)تَعْس (به فتح تاء و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت و سرزنش یاران خود از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیتَعْس (به فتح تاء و سکون عین) به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش آمده است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در ذمّ و سرزنش یاران خود فرمود‌ه‌اند: «اضرع الله خدودکم و اتعس جدودکم لا تعرفون الحق کمعرفتکم الباطل و لا تبطلون الباطل کابطالکم الحق؛ خدا چهره‌هایتان را ذلیل کند، و هلاک کند تازه‌های شما را...» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تعس»، ص۱۷۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|