ثفی (مفردات‌نهج‌البلاغه)اُثْفِیَه (به ضم الف و سکون ثاء) یا ثفی (به فتح ثاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای سنگی است که دیگ بر روی آن گذاشته می‌شود؛ که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص جایگاه و ویژگی قرآن از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاُثْفِیَة (به ضم الف و سکون ثاء) یا ثفی (به فتح ثاء) به معنای سنگی است که دیگ بر روی آن گذاشته می‌شود، آمده است و جمع آن «اثافی» است. ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره قرآن فرموده است: «فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره ... و اثافیّ الاسلام و بنیانه؛ قرآن معدن ایمان و وسط آن، چشمه‌های علم و دریاهای آن، سنگپایه‌ها و بنیان آن است.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثفی»، ص۱۸۵. |