جلف (مفردات‌نهج‌البلاغه)جُلْف (به ضم جیم) یا جِلْفَه یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای نوک قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی خطاب به ابی رافع، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیجُلْف (به ضم جیم) به معنای نوک قلم یا سر قلم یا تراشِ قلم آمده است. چنان‌که در ابن میثم آورده است: «جلفة القلم: سنانه». همچنین در لغت آمده است: «الجلفة من القلم من مبراه الی سنّه.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) خطاب به ابی رافع که حسابدار و کاتبش بود، فرموده است: «الق دواتک و اطل جلفة قلمک و فرّج بین السطور و قرمط بین الحروف فانّ ذلک اجدر بصباحة الخطّ؛ دوات و جوهر خود را اصلاح کن، سر قلم را دراز نما، میان سطرها فاصله قرار بده، حروف را نزدیک هم بنویس، آن به خوبی خطّ، کمک است.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلف»، ص۲۲۵. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|