صدغصُدغ در ۵ معنا به کار رفته است: ۱. شقیقه ؛ ۲. گیجگاه ؛ ۳. قسمت بالای دو طرف سر ؛ ۴. میان گوش و گوشه خارجی چشم ؛ ۵. صدغ بر موهای آویخته بر شقیقه نیز معنا شده است. ۱ - کاربرد فقهیاز آن به مناسبت در باب طهارت سخن گفته‌اند. ۲ - حدود صدغ و حکم شستن آنبرخی فقها آن را به موهای محاذی با بناگوش تا کمی پایین‌تر از آن معنا کرده‌اند. بر اساس مفاد روایتی که فقها نیز طبق آن فتوا داده‌اند، در وضو شستن «صدغ» یا «صدغان» لازم نیست؛ لیکن از آنجا که حدّ عرضی صورت ، شستن حدّ فاصل میان انگشت میانه و شصت تعیین شده، اگر صدغ به موهای افتاده بر شقیقه یا موهای محاذی بناگوش تا اندکی پایین‌تر از آن معنا شود، بدون شک، بیرون از حدّ عرضی تعیین شده برای شستن صورت در وضو خواهد بود و روایت نیز بی‌نیاز از توجیه است؛ اما اگر صدغ به ما بین گوش تا گوشه چشم معنا شود، بخشی از آن داخل محدوده و بخشی بیرون از آن خواهد بود که در این صورت بنابر تصریح برخی نفی در روایت، نفی به گونه موجبه کلی است؛ بدین معنا که همه صدغ جزء صورت نیست و شستن تمامی آن واجب نمی‌باشد و در نتیجه بعض صدغ از صورت به شمار می‌رود. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، زیر نظر آیت‌الله محمود هاشمی‌شاهرودی، ج۵، ص۶۳، برگرفته از مقاله «صدغ». |