زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

طیبه





در روایات فراوانی، طیبه، محل زندگی حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در طول غیبت، معرفی شده است و همان‌گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی (صلی‌الله‌علیه‌واله‌و‌سلم) است.


۱ - وجه نامگذاری مدینه



مدینه را طیبه و طابه نامند؛ چرا که مدینه پیش از آن یثرب خوانده می‌شد و یثرب از ریشۀ ثرب به معنای فساد است. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم) از بردن نام یثرب نهی فرمود و آن را طابه و طیبه نامید که به معنای پاک و پاکیزه است. گفته شده: طیبه از طیب و طاهر است؛ به سبب خلوص آن و طهارتش از شرک.

۲ - طیبه در روایات



ابو بصیر از امام صادق(علیه‌السّلام) روایت کرده است: صاحب این امر، از غیبتی ناگزیر است و در غیبت خود، ناچار از گوشه‌گیری و کناره‌جویی از دیگران است. طیبه (مدینه) خوش منزلی است و با وجود سی تن (یا به همراهی سی نفر) در آن‌جا وحشت و ترسی نیست «لابد لصاحب هذا الامر من غیبة و لابد له فی غیبته من عزلة و نعم المنزل طیبة و ما بثلاثین من وحشة».
همچنین ابو هاشم جعفری گوید: به امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) عرض کردم: بزرگواری شما مانع آن است که من از شما پرسش کنم. اجازه بفرمایید بپرسم. حضرت فرمود: بپرس گفتم: آقای من! آیا برای شما فرزندی هست؟ فرمود: بله، گفتم: اگر اتفاق ناگواری برای شما رخ داد، در کجا او را جست و جو کنم؟ فرمود: در مدینه.

۳ - پانویس


 
۱. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۵۶۷.    
۲. حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۴، ص۵۳.    
۳. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۴۰.    
۴. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۱۸۸، ح ۴۱.    
۵. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۱۶۲، ح ۱۲۱.    
۶. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۲۳۲، ح ۱۹۹.    
۷. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳۲۸، ح ۲.    


۴ - منبع



فرهنگ نامه مهدویت، سلیمان، خدامراد، ص۲۹۷، برگرفته از مقاله «طیبه».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.