عقرعقر در اصطلاحات فقه نظامی یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان. عقر کردن حیوانات در هر حالی مکروه است مگر در حالت ضرورت. از این کلمه در قرآن نیز یاد شده است. ۱ - معنای لغویعَقْر عَقْر در لغت یعنی زخمی‌کردن، سربریدن و پی‌کردن. [۱]
بستانی، فوادافرام، فرهنگ جدید عربی- فارسی، مترجم محمد بندرریگی، ناشر اسلامی.
۲ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح یعنی کشتن یا پی کردن پاهای حیوان. ۳ - عقر در قرآنقرآن کریم می‌فرماید: «فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها...؛ آنها خود صالح پیامبر را تکذیب و ناقه‌اش را پی کردند.» ۴ - حکم عقرپیکردن چهارپایان در هر حالی مکروه است، امّا اگر کسی در خاک دشمن به حیوانی دست یافت، در صورتی که می‌ترسد دشمن به آن سوار شود، و به او برسد، می‌تواند آن را پی کند. (بنابراین، در حالت ضرورت کراهت برداشته می‌شود) [۴]
مروارید، علی‌اصغر، ینابیع الفقهیه، کتاب الجهاد، ص۱۷۷، (السرائر).
این کلمه در منابع فقهی با لفظ عرقب نیز آمده است. ۵ - پانویس
۶ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۰. رده‌های این صفحه : اصطلاحات نظامی | واژگان قرآنی
|