تغیر مسیر یافته از - فسادگری
زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

فساد





به نقصان به حسب اجزا و شرایط فساد گفته می شود.


۱ - معانی



فساد، مقابل صحت می‌باشد. در هر علمی برای صحت و فساد معنایی در نظر گرفته شده که با یک دیگر متفاوت است، از جمله:

۱.۱ - در علم اصول


۱. در اصطلاح علم اصول ، صحت به معنای تمامیت اجزا و شرایط است و عبادت یا معامله صحیح آن است که دارای همه اجزا و شرایط باشد. در مقابل، فساد به معنای تام و کامل نبودن است و به عبادت یا معامله‌ای که دارای همه اجزا و شرایط نباشد، فاسد گفته می‌شود.

۱.۱.۱ - نمونه


در کتاب « محاضرات فی اصول الفقه » آمده است:
«الظاهر ان الصحة بمعنی التمامیة من حیث الاَجزاء و الشرایط التی یعبر عنها فی لغة الفرس بکلمة (درستی)».

۱.۲ - در علم فقه


۲. در علم فقه ، عمل صحیح، به عملی گفته می‌شود که به دنبال آن اعاده و قضا نباشد؛ برای مثال، نماز صحیح آن است که مسقط قضا و اعاده باشد؛ در مقابل، عمل فاسد، آن است که اعاده و قضا نیاز دارد.

۱.۳ - در علم کلام


۳. در علم کلام ، صحیح به عملی گفته می‌شود که موافق با شریعت بوده و استحقاق ثواب داشته باشد؛ و در مقابل، فساد به معنای عملی است که با شریعت موافق نبوده و استحقاق عقاب داشته باشد.

۱.۴ - در علم طب


۴. در علم طب ، صحت به معنای اعتدال در مزاج است؛ در مقابل فساد که به معنای انحراف مزاج و خروج آن از حالت تعادل است.

۲ - نظر مرحوم آخوند خراسانی



مرحوم « آخوند خراسانی » بر خلاف نظریه بالا، معتقد است صحت و فساد ، در همه علوم به یک معنا است؛ به این بیان که صحت در همه جا به معنای تمامیت یک عمل و داشتن همه اجزا و شرایط است، اما چون صحت در علوم متفاوت، حالات و آثار متفاوتی دارد گمان می‌شود که معنای آن در هر علم با علم دیگر تفاوت دارد.
[۲] کفایة الاصول (المحشی)، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ج۲، ص۲۲۲.
[۴] کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۳۹.
[۷] التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، ص۵۹.


۳ - پانویس


 
۱. محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۱۳۵.    
۲. کفایة الاصول (المحشی)، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ج۲، ص۲۲۲.
۳. کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۱۸۲.    
۴. کفایة الاصول، آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، ص۳۹.
۵. اصول الفقه، مظفر، محمد رضا، ج۱، ص۳۱۸.    
۶. انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۱، ص۶۰۸.    
۷. التمهید فی تخریج الفروع علی الاصول، اسنوی، عبد الرحیم بن حسن، ص۵۹.
۸. نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۱، ص۷۳.    
۹. نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۱، ص۷۷.    
۱۰. نهایة الافکار، عراقی، ضیاء الدین، ج۱، ص۴۶۴.    


۴ - منبع



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۰۲، برگرفته از مقاله «فساد».    

رده‌های این صفحه : اصطلاحات اسلامی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.