قاسطینقاسطین در اصطلاحات فقه نظامی به معاویه و پیروان او گفته می‌شود که با حضرت علی (علیه‌السّلام) مخالفت کرده و به جنگ با آن حضرت برخاسته و نبرد صفین را به راه انداختند. در قرآن و نهج البلاغه به این کلمه اشاره شده است. ۱ - معنای لغویقسط با کسر حرف اوّل به معنی عدالت است و با فتح حرف اول به معنی ظلم و منحرف شدن از راه حق است. مفرد آن قاسط، و جمع آن قاسطین می‌آید. ۲ - معنای اصطلاحیدر اصطلاح واژه قاسطین به جبهه معاویه و پیروان او گفته می‌شود که با حضرت علی (علیه‌السّلام) مخالفت کرده و از امام حق منحرف شدند و ظالمانه به جنگ با آن حضرت برخاستند و نبرد صفین را به راه انداختند. ۳ - قاسطین در قرآنلفظ قاسطین در قرآن به معنی ظلم و انحراف چنین آمده است: «وَامَّا الْقاسِطُونَ فَکانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً.» ۴ - قاسطین در نهج البلاغه«لَمّا نَهَضْتُ بِاْلَامْرِ نَکَثَتْ طائِفَةٌ وَ مَرَقَتْ اخْری، وَ قَسَطَ آخَرُونَ؛ هنگامی که نهضتی را به منظور اداره امور ملت آغاز کردم، گروهی پیمان خود را شکستند (جنگ جمل را به وجود آوردند) و جمعی از دین خارج شدند (جبهه نهروان) و عدّه‌ای از حق دور شده و راه ظلم را پیش گرفتند. (جنگ صفین را برافروختند)» ۵ - پانویس
۶ - منبع• جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۹۹. |