قرینهقرینه به شیء همراه کلام، و راهنمای مخاطب به مراد جدّی متکلّم اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفقرینه از « مقارنه » گرفته شده، و به معنای هر چیزی است که همراه کلام بوده و مخاطب را به آن معنایی که مراد جدی متکلم است، راهنمایی می‌کند؛ به بیان دیگر، هر آن چیزی است که به مطلوب اصلی متکلم اشاره نموده و بیان گر مراد جدی او است، به گونه‌ای که اگر آن نباشد، معنای دیگری که مراد متکلم نیست، افاده می‌گردد. ۱.۱ - نکتهقرینه یا صارفه است که کلام را از معنای حقیقی به معنای مجازی آن سوق می‌دهد و یا معیِّنه است که یکی از معانی مشترک لفظی را تعیین می‌نماید، چنان که در اصول فقه ، خاص ، قرینه برای عام ، و مقیِّد، قرینه برای مطلق است (چه قرینه متصل باشد چه منفصل ). [۱]
کتاب التعریفات، جرجانی، محمد بن علی، ص۷۵.
[۲]
اصول فقه، رشاد، محمد، ص۱۵.
[۳]
فرهنگ معارف اسلامی، سجادی، جعفر، ج۳، ص۵۰۹.
[۴]
کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، تهانوی، محمد اعلی بن علی، ج۲، ص۱۲۲۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۳۰، برگرفته از مقاله «قرینه». |