لقبلقب به اسمِ قرار داده شده به عنوان موضوع حکم شرعی اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفلقب، در اصطلاح علمای اصول به معنای هر اسمی است که موضوع حکم قرار می‌گیرد، چه اسم مشتق باشد و چه اسم جامد ، مانند: «الفقیر» در جمله «اطعم الفقیر». و در اصطلاح علمای نحو ، مقابل اسم و کنیه بوده و به معنای هر اسمی است که مشعر به مدح و یا ذم می‌باشد، مانند: محمود (پسندیده) و سفّاح (خون ریز). ۱.۱ - نکتهلقب اصولی شامل اسم و کنیه و لقب در اصطلاح نحوی‌ها می‌گردد. [۴]
شرح اصول فقه، محمدی، علی، ج۱، ص۲۸۳.
[۵]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ص۲۴۸.
۲ - عناوین مرتبطمفهوم لقب. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۷۵، برگرفته از مقاله «معنای نسبی». |