مسندمسند، از اصطلاحات علم حدیث بوده و به كتاب حدیثی اطلاق می‌شود كه در آن روایات، به ترتیب صحابه جمع آوری شده باشد. ۱ - تعریف مسند«مسند»، کتاب حدیثی است، که روایات در آن به ترتیب صحابه جمع آوری شده باشد؛ بدین معنا که روایات را بر اساس آخرین راوی که صحابی پیامبر [۲]
صبحی صالح، علوم الحدیث و مصطلحه، ص۴۰.
[۳]
طباطبایی، سیدکاظم، مسندنویسی در اسلام، ص۸۰.
و یا صحابی ائمه (علیه‌السّلام) است، (به صورت الفبایی یا غیر الفبایی) قرار داده باشند. جدید‌ترین مسندی که به این سبک تالیف شده، المسند الجامع است. یکی از ناموران معاصر علم الحدیث می‌نویسد: «اولین کسی که احادیث را بر اساس «مسند» جمع آوری کرد، «ابوداوود طیالسی» (متوفای ۲۰۴ هـ. ق) است، که دیگران از وی پیروی کرده‌اند.» بزرگترین مسانید، مسند امام «احمد بن حنبل» (متوفای ۲۴۱ هـ. ق) و شامل بیش از سی هزار حدیث است. [۴]
مدیر شانه‌چی، کاظم، درایه الحدیث، ص۲۸.
۲ - اعتبارات مسندمسند (به فتح نون) اعتبارات سه گانه دارد: ۱. اسناد، مصدر میمی است؛ مثل «مسند شهاب» و «مسند فردوس» که مراد، اسانید احادیث آنهاست. ۲. کتابی است که روایات صحابه در آن گردآوری شده باشد؛ در این صورت اسم مفعول خواهد بود و از همین بخش است، احادیثی که به یکی از معصومان منتهی می‌شود؛ مثل مسند امام موسی بن جعفر (علیه‌السّلام) و به آن مسانید یا مساند گفته می‌شود. ۳. حدیث مسند که از اقسام حدیث مشترک خواهد بود. [۶]
مامقانی، محمدرضا، مستدرکات مقباس الهدایة، ج۵، ص۲۳.
[۷]
عتر، نورالدین، منهج النقد فی علوم الحدیث، ص۳۵۰.
۳ - عناوین مرتبطاصطلاحات حدیثی؛ اصطلاحات برون‌حدیثی؛ اصطلاحات درون‌حدیثی؛ اصطلاحات رایج محدثان. ۴ - پانویس
۵ - منبعسایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «اصطلاحات برون‌حدیثی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱/۳۰. رده‌های این صفحه : اصطلاحات اسلامی
|