پالمبانگپالِمْبانْگ، مرکز استان سوماترا سلاتان (سوماترای جنوبی) در اندونزی است. ۱ - موقعیتاین شهر در °۲و´ ۵۵ عرض جنوبی و °۱۰۴و ´۴۵ طول شرقی در جنوب شرقی جزیرۀ سوماترا واقع است و دروخانۀ پر آب موسی از میان آن می‌گذرد. شبکه‌ای گسترده از آبرهه‌های کوچک و بزرگ از این رود جدا می‌شود و نقاط مختلف شهر را به یکدیگر متصل می‌سازد. زمین‌های پست و باتلاقی پیرامون این شهر همواره به سبب باران‌های سیل‌آسا و طغیان رودخانۀ موسی در معرض سیلاب قرار دارد؛ به گونه‌ای که وضعیت بخشی از زندگی روزمرۀ مردم شهر شده است. [۱]
فهرست، i Britannica Atlas، ج۱، ص۱۳۲، Chicago، ۱۹۹۶.
[۲]
من در اندونزی بودم، ادارۀ اطلاعات سفارت جمهوری اندونزی، ج۱، ص۱۲۵، تهران.
۲ - مرکز بازرگانی سوماتراپالمانگ عمده‌ترین مرکز بازرگانی سوماترای جنوبی است و داد و ستد قابل ملاحظه‌ای با بنادر مالزی، چین، تایلند و دیگر بنادر اندونزی دارد. افزون بر موقعیت بازرگانی، این شهر به سبب دارا بودن منابع نفتی از اهمیت بسزایی برخوردار است. مهم‌ترین محصولات صادراتی این شهر فرآورده‌های نفتی، کائوچو، رزین‌خام و دیگر محصولات جنگلی است. صنایع اصلی پالمبانگ، استخراج و پالایش نفت، کشتی‌سازی، تصفیۀ رزین، ظروف‌سازی و حکاکی روی چوب است. [۳]
من در اندونزی بودم، ادارۀ اطلاعات سفارت جمهوری اندونزی، ج۱، ص۱۲۵، تهران.
[۴]
من در اندونزی بودم، ادارۀ اطلاعات سفارت جمهوری اندونزی، ج۱، ص۱۲۸، تهران.
[۵]
a Hardjono، J، ج۱، ص۲۳۷، Indonesia Land and People، Djakarta، ۱۹۷۰.
[۶]
Britannica، micropaedia، ج۷، ص۶۸۹، ۱۹۷۸.
۳ - جمعیتپالمبانگ با ۱۰۰‘۵۰۷‘۱ تن جمعیت (۱۳۸۳ش/۲۰۰۴م) که حدود ۸۵٪ آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند، پنجمین شهر بزرگ اندونزی و بزرگ‌ترین شهر جزیرۀ سوماترا به شمار می‌رود. [۷]
wwwworld-gazetteercom/d/d_id_sshtm.
[۸]
EI ۲.
۴ - پیشینۀ تاریخینخستین آگاهی‌ها از پیشینۀ پالمبانگ به تاریخ پادشاهی بودایی سری ویجایه می‌رسد که آغاز آن را از ۲۰۰ تا ۵۰۰م تخمین زده‌اند. [۹]
Wikipedia، wwwenwikipediaorg/wiki/Srivijaya.
ظاهراً پالمبانگ تا ۴۱۶ق/۱۰۲۵م که توسط دزدان دریایی سواحل جنوبی هند مورد تاخت‌وتاز قرار گرفت، پایتخت این پادشاهی بود، ولی پس از این تهاجم به تدریج اهمیت خود را از دست داد و سرانجام، پایتخت پادشاهی به نواحی شمالی‌تر منتقل شد. [۱۰]
Wikipedia، wwwenwikipediaorg/wiki/Palembang.
زائر بودایی چینی، ای ـ چینگ (ای ـ تسینگ) که در ۵۱ق/۶۷۱م از پالمبانگ دیدار کرده، آنجا را یکی از مراکز تعلیم آیین بودا و زبان سنسکریت معرفی کرده است. [۱۱]
پادشاهی،» Indonesia «، Britannica، ۲۰۰۴.
[۱۲]
Hall، D G E، ج۱، ص۴۲-۴۳، A History of South-East، Asia، London، ۱۹۶۴.
پادشاهی سری ویجایه در ۷۷۹ق/۱۳۷۷م، به دست پادشاهی ماجا پاهیت سرنگون، و پالمبانگ به قلمرو این پادشاهی افزوده شد. [۱۳]
پادشاهی، ص۱۴،» Indonesia «، Britannica، ۲۰۰۴.
[۱۴]
پادشاهی، ص۱۶،» Indonesia «، Britannica، ۲۰۰۴.
پارامسوارا آخرین پادشاه سری ویجایه پس از شکست و فرار، در ۸۱۶ق/۱۴۱۳م، پادشاهی مالاکار را بنیاد نهاد و چندی بعد به اسلام گروید. [۱۵]
EI ۲.
[۱۶]
Wikipedia، wwwenwikipediaorg/wiki/Srivijaya.
نخستین نیای مسلمان سلاطین بعدی «دارالسلام پالمبانگ» اریه دمر (پس از اسلام آوردن: اریه‌دله= اریه عبدالله) است که در نیمۀ دوم سدۀ ۹ق/۱۵م اسلام آورد. سوسوهونان اریه کوسومه عبدالرحیم (۱۰۶۹-۱۱۱۸ق/۱۶۵۹-۱۷۰۶م) اولین فرمانروا از سلاطین دارالسلام پالمبانگ بود که عنوان سلطان یافت. [۱۷]
EI ۲.
۴.۱ - حاکمیت هلندیهاکمپانی هند شرقی هلند که در ۱۰۲۶ق/۱۶۱۷م مرکز تجارتی در پالمبانگ تأسیس کرده بود، در ۱۰۶۹ق/۱۶۵۹م به ساخت قلعه‌ای در آن شهر مبادرت ورزید. [۱۸]
Britannica، micropaedia، ج۷، ص۶۸۹، ۱۹۷۸.
در ۱۲۲۶ق/۱۸۱۱م سلطان محمود بدرالدین که از حضور هلندی‌ها در قلمروش ناخشنود بود، به پشت‌گرمی نیروهای انگلیسی ـ که به تازگی بر جاوه چیره شده بودند ـ به واحدهای نظامی هلندی در پالمبانگ حمله برد و شماری از آنان را کشت، اما سلطان محمود بدرالدین با انگلیسی‌ها نیز چندان موافق نبود، در نتیجه در ۱۸۱۲م نیروهای انگلیسی به پالمبانگ حمله کردند و دربار را غارت نمودند و برادر کوچک‌تر او را به نام سلطان احمدنجم‌الدین بر تخت نشاندند، اما اختلاف میان این دو برادر پایان نیافت و سرانجام هلندی‌ها در ۱۸۲۱م نیرویی نظامی متشکل از ۴ هزار تن نظامی به پالمبانگ حمله بردند و فرزند بزرگ سلطان احمدنجم‌الدین را که همنام پدرش بود، به سلطنت رساندند. در ۱۸۲۳م هلندی‌ها پالمبانگ را تحت حاکمیت مستقیم خود درآوردند و برای سلطان نیز مستمری برقرار کردند و بدین ترتیب، استقلال این سلطان‌نشین مسلمان به پایان رسید. [۱۹]
ریکلفس، م ک، تاریخ جدید اندونزی، ج۱، ص۲۲۰، ترجمۀ عبدالعظیم هاشمی‌نیک، تهران، ۱۳۷۰ش.
۴.۲ - در جنگ جهانی دومدر جنگ جهانی دوم این شهر به اشغال ژاپن درآمد، و در ۱۹۴۸-۱۹۵۰م پایتخت حکومت خودمختار سوماترای جنوبی گردید، تا آن‌که رسماً در ۱۳۲۹ش/۱۹۵۰م به جمهوری اندونزی ملحق شد. [۲۰]
Britannica، micropaedia، ج۷، ص۶۸۹، ۱۹۷۸.
[۲۱]
Legge، J D، ج۱، ص۷۹، Indonesia، New Jersey، ۱۹۶۴.
۵ - فهرست منابع(۱) اندونزی گذشته و آینده، ادارۀ اطلاعات سفارت جمهوری اندونزی، تهران. (۲) ریکلفس، م ک، تاریخ جدید اندونزی، ترجمۀ عبدالعظیم هاشمی‌نیک، تهران، ۱۳۷۰ش. (۳) من در اندونزی بودم، ادارۀ اطلاعات سفارت جمهوری اندونزی، تهران. (۴) Britannica، micropaedia، ۱۹۷۸. (۵) i Britannica Atlas، Chicago، ۱۹۹۶. (۶) EI ۲. (۷) Hall، D G E، A History of South-East، Asia، London، ۱۹۶۴. (۸) a Hardjono، J، Indonesia Land and People، Djakarta، ۱۹۷۰. (۹)» Indonesia «، Britannica، ۲۰۰۴. (۱۰) Legge، J D، Indonesia، New Jersey، ۱۹۶۴. (۱۱)» Palembang «، Wikipedia، wwwenwikipediaorg/wiki/Palembang. (۱۲)» Srivijaya «، Wikipedia، wwwenwikipediaorg/wiki/Srivijaya. (۱۳) i The World Gazetteer، wwwworld-gazetteercom/d/d_id_sshtm. ۶ - پانویس
۷ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «پالمبانگ»، شماره۵۴۶۱. رده‌های این صفحه : مقالات دانشنامه بزرگ اسلامی
|