کتنجیکتنجی (زنده در قرن سوم هجری)، از محدثان قرن سوم هجری قمری است که اطلاعی از زیست‌نامه علمی و اجتماعی وی در دست نیست. ۱ - معرفی اجمالیاز نام و نسب، زیست‌نامه علمی و اجتماعی و نیز خانواده وی اطلاعی در دست نیست، ولی برخی وی را منسوب به روستایی در خراسان دانسته‌اند. در هر صورت وی با یحیی بن زکریا کتنجی و ابراهیم بن عبدالله کتنجی که هر دو از محدثان شیعه هستند، ارتباطی ندارد. همچنین بعید است با حسین غزال کتنجی که راوی از محمد بن مسعود عیاشی (م حدود ۳۲۰ق) است و شیخ طوسی در شمار محدثانی که از امامان (علیهم‌السّلام) روایتی ندارند، آورده است، سنخیتی داشته باشد. او معاصر ابوالعنبس صیمری و ابوالعبر هاشمی (م ۲۵۰ق) بوده و در حماقت جانشین ابوالعبر قرار گرفت. کتنجی فردی منتقد بود، چنان‌که نامه‌ای به سلیمان بن وهب یا پسر او عبیدالله که هر دو از وزیران عباسی‌اند، نوشته و از وضع معیشتی خود نزد او شکوه کرد. کتنجی آثاری مانند جامع الحماقات و اصل الرقاعات، الملح و المحمقین، الصفاعنه و المخرقه از خود بر جای گذاشت. به دلیل معاصر بودن او با ابوالعبر، از رجال قرن سوم به‌شمار می‌رود. [۸]
دهخدا، عی‌اکبر، لغت نامه، ج۱، ص۷۹۸.
[۹]
بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۸۳۸.
[۱۰]
اعلمی، محمدحسین، دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۱۵، ص۲۱۲.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۲۹، برگرفته از مقاله «کتنجی». |