آب شیرین
آب شیرین به آب املاح زدایی شده گفته می‌شود؛ آبی‌ست که درصد املاح نمکی غیر حل شدنی آن بسیار کم و زلال باشد. آب شیرین از مهم‌ترین منابع تجدید شدنی می‌باشد که این منبع، برای زنده ماندن بسیاری از موجودات زنده و همچنین برای انسان، از لحاظ تأمین نیاز به آب و همچنین کشاورزی، بسیار پراهمیت و حیاتی است. باید توجه داشت که در این گفتار آب شیرین و آب آشامیدنی دارای مفهوم‌های جداگانه‌ای از یک‌دیگر به کار رفته‌اند؛ هرچند که آب آشامیدنی آبی شیرین است.
آب شیرین به‌طور طبیعی در سطح زمین و عمدتاً در یخچالهای کوهستانی و قطبی شمالگان و جنوبگان به صورت لایه‌های یخ ذخیره شده‌اند. دریاچه‌های آب شیرین، رودخانه‌ها و نهرها، و جریان آبهای زیرزمینی از دیگر منابع آب شیرین شمرده می‌شوند. منابع آب شیرین تنها ۳٪ از کل منابع آب بر روی کرهٔ زمین را تشکیل می‌دهد که تقریباً ۱٫۸٪ آن است. با این وجود، در سراسر جهان، بسیاری آب شیرین را به راحتی هدر می‌دهند. بر اساس اعلام سازمان ملل متحد، حدود ۱٫۲ میلیارد نفر از مردم جهان (۱۸ درصد جمعیت جهانی)، از کمبود یا فقدان دسترسی به آب شیرین، رنج می‌برند. امروز، بسیاری از مناطق جهان با توجه به سرعت رشد جمعیت و افزایش روزافزون در مقدار آبی که یک نفر استفاده می‌کند، با دشواری‌هایی روبرو هستند. شوربختانه انتظار می‌رود که رشد این دشواری ادامه خواهد داشت. پی آمدهای کمبود آب تأثیر در بهداشت عمومی و چرخه‌های تولید کشاورزی در آینده خواهد بود .
تعریف عددی
آب شیرین، به آبی گفته می‌شود که کمتر از ۰٫۰۵ در هر ۱۰۰ واحد، املاح نمکی غیر حل شدنی داشته باشد. منابع محدود آب شیرین، رودخانه‌ها، آبگیرها و بعضی از منابع آب زیر زمینی می‌باشند. منبع نامحدود و پایدار آب شیرین، بخار آبهای موجود در جو است که به صورت باران و برف و تگرگ، که همه تجدید پذیرند ظاهر می‌شود.