آزمون سختی ویکرز

تصمیم گرفته شد که شکل تورفتگی بدون در نظر گرفتن اندازه باید قادر به تولید نشان گذاری‌های مشابه هندسی باشد. نشان گذاری باید دارای نقاط اندازه‌گیری کاملاً مشخص باشد؛ و فرورفتگی باید مقاومت بالایی در برابر تغییر شکل خود داشته باشد. الماس به شکل هرم با قاعده مربع شکل، این شرایط را برآورده می‌کند. طبق آزمایش‌ها مشخص شده بود که اندازه ایده‌آل یک نشان گذاری برینل ،۳/۸ قطر توپ بود. از آنجا که دو مماس دایره در انتهای وتر به طول 3d/۸، در ۱۳۶ درجه تلاقی می‌یابند، تصمیم گرفته شد که از این زاویه به عنوان زاویه موجود بین وجه‌های صفحه نوک تورفتگی استفاده شود. این از هر وجه عمود به صفحه افقی نرمال ۲۲ درجه در هر طرف است. زاویه از نظر آزمایشی متنوع بود و مشخص شد که مقدار سختی بدست آمده بر روی یک قطعه ماده همگن، صرف نظر از نیرو، ثابت مانده‌است. بر این اساس، بسته به سختی ماده در حال اندازه‌گیری، نیروهایی با اندازه‌های مختلف بر روی یک سطح صاف اعمال می‌شود. سپس عدد HV با نسبت F / A تعیین می‌شود، جایی که F نیرویی است که بر حسب کیلوگرم به الماس وارد می‌شود و A سطح تورفتگی حاصل در واحد میلی‌متر مربع است. A می‌تواند توسط فرمول تعیین شود:

${\displaystyle A=\frac{d^2}{2\sin ({136}^{\circ }/2)}}$

می‌توان A را با محاسبه عبارت سینوسی تخمین زد و در نتیحه،

${\displaystyle A\approx \frac{d^2}{1.8544}}$

که در آن d طول متوسط قطر باقی مانده از تورفتگی به میلی‌متر است. از این رو،

${\displaystyle HV=\frac{F}{A}\approx \frac{1.8544F}{d^2}[{\text{kgf/mm}}^2]}$

که در آن F به kgf (کیلوگرم نیرو) و d به میلی‌متر است.

واحد مربوط به HV کیلوگرم نیرو بر میلی‌متر مربع (kgf / mm²) یا عدد HV است. در معادله فوق، "F" می‌تواند در واحد N (نیوتن) و "d" در واحد میلی‌متر باشد، و این امر باعث می‌شود HV در SI به واحد MPa (مگا پاسکال) باشد. برای محاسبه عدد سختی ویکرز (VHN) با استفاده از واحدهای SI باید نیروی وارد شده را بر حسب نیوتن با تقسیم بر ۹٫۸۰۶۶۵ (شتاب گرانش استاندارد) به کیلوگرم نیرو تبدیل کرد. این امر منجر به معادله زیر می‌شود:

${\displaystyle HV\approx 0.1891\frac{F}{d^2}[{\text{N/mm}}^2]}$

که F در واحد N (نیوتن) و d در واحد میلی‌متر است. یک خطای معمول این است که فرمول فوق برای محاسبه عدد HV منجر به عددی با واحد نیوتن بر میلی‌متر مربع (N / mm²) نمی‌شود، بلکه مستقیماً به عدد سختی ویکرز منجر می‌شود (که معمولاً بدون واحد داده می‌شود)، که در واقع یک کیلوگرم نیرو در هر میلی‌متر مربع است (1kgf/mm²).

اعداد سختی ویکرز به صورت xxxHVyy گزارش می‌شوند، به عنوان مثال 440HV30، یا اگر مدت زمان اعمال نیرو از ۱۰ الی ۱۵ ثانیه متغیر باشد به صورت xxxHVyy/zz گزارش می‌شود. به عنوان مثال 440HV30 / ۲۰، که در آن:

• ۴۴۰ عدد سختی است،
• HV مقیاس سختی را می‌دهد (ویکرز)،
• ۳۰ نشان دهنده نیروی استفاده شده در واحد kgf (کیلوگرم نیرو) است.
• ۲۰ زمان اعمال نیرو را در شرایطی که از ۱۰ الی ۱۵ ثانیه متفاوت باشد را نشان می‌دهد.

برای تبدیل عدد سختی ویکرز به واحدهای SI، عدد سختی بر حسب کیلوگرم بر میلی‌متر مربع (kgf / mm²) باید در شتاب گرانش استاندارد (۹٫۸۰۶۶۵) ضرب شود تا سختی در واحد مگاپاسکال (N/mm²) بدست آید و همچنین بر ۱۰۰۰ تقسیم شود تا سختی را در واحد GPa (گیگا پاسکال) بدهد. سختی ویکر همچنین می‌تواند بر اساس منطقه برجسته شده تورفتگی و نه سطح آن، به یک سختی SI تبدیل شود. منطقه برجسته شده ، ${\displaystyle A_p}$

${\displaystyle A_p=\frac{d_{avg}^2}{2}}$

از این سختی بعضی اوقات به عنوان منطقه تماس متوسط یاد می‌شود و در حالت ایده‌آل می‌توان آن را مستقیماً با سایر آزمایشهای سختی که آن‌ها نیز با استفاده از منطقه برحسته شده تعریف شده‌اند مقایسه کرد.

مقادیر ویکرز به‌طور کلی از نیروی آزمایش مستقل هستند: برای 500 gf (گرم نیرو) و ۵۰ kgf (کیلوگرم نیرو) در هر حالت یکسان خواهند بود، تا زمانی که نیرو حداقل 200 gf (گرم نیرو) باشد. با این حال، فرورفتگی‌های نیروهای کمتر، اغلب، وابسته بودنِ سختی به عمق تورفتگی را نشان می‌دهند که به عنوان اثر اندازه تورفتگی (ISE) شناخته می‌شود.

عمق تورفتگی برای نمونه‌های نازک به دلیل اثرات زیر لایه می‌تواند مسئله ساز باشد. به‌طور معمول ضخامت نمونه باید بیشتر از ۲٫۵ برابر قطر تورفتگی باشد. عمق تورفتگی ، ${\displaystyle t}$

${\displaystyle t=\frac{d_{avg}}{2\sqrt{2}\tan \frac{\theta }{2}}\approx \frac{d_{avg}}{7.0006}}$

هنگام انجام آزمایش‌های سختی، حداقل فاصله بین تورفتگی‌ها و فاصله تورفتگی تا لبه نمونه باید در نظر گرفته شود تا از تعامل بین مناطق سخت شده و اثرات لبه جلوگیری شود. این حداقل فاصله برای استانداردهای ISO 6507-1 و ASTM E384 متفاوت است.

اگر HV ابتدا با نیوتن بر میلیمتر مریع (MPa)، یا در غیر این صورت با تبدیل از kgf / mm (کیلوگرم نیرو بر میلیمتر مربع) بیان شود، مقاومت کششی (در واحد MPa(مگا پاسکال)) ماده را می‌توان به عنوان σ_u ≈ HV / c ≈ HV / 3 تقریب زد، که در آن c یک ثابت است که توسط مقاومت تسلیم، نسبت پواسون، توان سخت شده و عوامل هندسی تعیین می‌شود – معمولاً بین ۲ تا ۴ متغیر است. به عبارت دیگر، اگر HV در N / mm (یعنی در MPa) بیان شود، مقاومت کششی (در واحد مگاپاسکال) ≈ HV/3 است. این قانون تجربی به صورت متغیر به رفتار سخت‌کنندگی مواد بستگی دارد.

پین‌های اتصال باله در هواپیمای Convair 580 توسط سازنده هواپیما مشخص شدند تا با مشخصات سختی ویکرز 390HV5 سخت شوند،'۵' یعنی پنج کیلو پوند. با این حال، بعداً مشخص شد که در هواپیمای Partnair Flight 394، پین‌ها با قطعات غیر استاندارد جایگزین شده‌اند که منجر به سایش سریع و در نهایت از بین رفتن هواپیما شد. در بررسی، محققان تصادف دریافتند که پین‌های غیر استاندارد فقط دارای سختی حدود 200-230HV5 هستند.

• Meyers and Chawla (1999). "Section 3.8". Mechanical Behavior of Materials. Prentice Hall, Inc.
• ASTM E92: Standard method for Vickers hardness of metallic materials (withdrawn and replaced by E384-10e2)
• ASTM E384: Standard Test Method for Knoop and Vickers Hardness of Materials
• ISO 6507-1: Metallic materials – Vickers hardness test – Part 1: Test method
• ISO 6507-2: Metallic materials – Vickers hardness test – Part 2: Verification and calibration of testing machines
• ISO 6507-3: Metallic materials – Vickers hardness test – Part 3: Calibration of reference blocks
• ISO 6507-4: Metallic materials – Vickers hardness test – Part 4: Tables of hardness values
• ISO 18265: Metallic materials – Conversion of Hardness Values

• ویدئو در تست سختی ویکرز
• تست سختی ویکرز
• جدول تبدیل - مقیاس‌های ویکرز، برینل و راکول
• سختی سنجی به روش ویکرز
• سختی سنجی ویکرز