آمپر سوخت

همان‌طور که در وسایل نقلیه استفاده می‌شود، آمپر سوخت از دو قسمت تشکیل شده‌است:

• واحد ارسال - در مخزن
• نشانگر - روی داشبورد

واحد فرستنده معمولاً از یک شناور متصل به یک پتانسیومتر استفاده می‌کند که معمولاً طراحی جوهر چاپی در خودروهای نوین است. با خالی شدن مخزن، شناور می‌افتد و یک اتصال متحرک در امتداد مقاومت می‌لغزد و مقاومت آن را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، هنگامی که مقاومت در یک نقطه خاص باشد، چراغ «کم سوخت» را نیز در برخی خودروها روشن می‌کند.

در همین حال، واحد نشانگر (معمولاً روی داشبورد نصب می‌شود) در حال اندازه‌گیری و نمایش مقدار جریان الکتریکی است که از واحد ارسال عبور می‌کند. هنگامی که سطح مخزن بالا است و حداکثر جریان جاری است، سوزن به "F" اشاره می‌کند که نشان‌دهنده پُربودن مخزن است. هنگامی که مخزن خالی است و کمترین جریان جاری است، سوزن سمت "E" نشان می‌دهد که مخزن خالی را نشان می‌دهد. برخی از خودروها به جای آن از نشانگرهای "۱" (برای پُر) و "۰" یا "R" (برای خالی) استفاده می‌کنند.

پیکان مویلان

از اوایل دهه ۱۹۹۰، بسیاری از آمپر سوخت‌ها دارای نمادی با پمپ بنزین و یک فلش هستند که نشان‌دهنده سمت وسیله نقلیه است که جایگاه سوخت روی آن قرار دارد. استفاده از این نماد و پیکان در سال ۱۹۸۶ توسط جیم مویلان، طراح شرکت فورد موتور اختراع شد. پس از ارائه این ایده، فورد اسکورت و مرکوری تریسر ۱۹۸۹ اولین خودروهایی بودند که اجرای آن را مشاهده کردند. دیگر شرکت‌های خودروسازی متوجه این اضافه شدند و شروع به استفاده از آن در آمپر سوخت خود کردند.

در الکترونیک، آی سی‌های مختلفی در دسترس هستند، که وضعیت شارژ فعلی باتری‌ها را کنترل می‌کنند. به این دستگاه‌ها «سوخت سنج» نیز می‌گویند.

• سوئیچ شناوری
• شیشه اندازه‌گیری

• توضیح عملکرد نشانگرهای آهن متحرک دو کلافه