آنتونیو لابریولا

لابریولا به شدت متأثر از اندیشه‌های گئورگ ویلهلم فریدریش هگل و یوهان فریدریش هربارت بود. درک او از مارکسیسم کمتر به درک ارتدکس کسانی مانند کارل کائوتسکی شباهت داشت. او مارکسیسم را به صورت مجموعه‌ای از توصیه‌ها برای درک بهتر مصالح انسان می‌فهمید. به نظر او مارکسیسم نقد مفهوم ایدئولوژی است. توصیف او از مارکسیسم به عنوان «فلسفهٔ پراکسیس» بعداً در «دفترهای زندان» گرامشی تکرار شده‌است.

از او آثاری در نقد تئوری‌های هگل، نیچه، بندیتو کروچه، و نوکانتیسم موجود است.