حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 6 دقیقه
لینک کوتاه

آکاند بهارات

آکاند بِهارات یا آکاند هندوستان که در زبان سانسکریت به معنای هندوستان یکپارچه است یک واژهٔ بازپیوندخواهی است و در برای ضمیمه کردن برخی از کشورهای جنوب شرق آسیا و آسیای مرکزی به خاک هندوستان ساخته شده است. این واژه بر پایهٔ اندیشه پان‌هندوئیسم بنا شده‌است در تلاش برای ایجاد یک امپراتوری هندویی در مناطقی است که کشور هندوستان به آنها چشم‌داشت دارد و آن را جزئی از قلمروی فرهنگی هند بزرگ قلمداد می‌کند. هواداران این جنبش خود را از نژاد هندوآریایی می‌دانند و پیروان ادیان سامی را غیربومی و مهاجم می‌نامند.

نقشهٔ «آکاند بهارات» دربردارنده کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، بنگلادش، بوتان، سری‌لانکا، نپال و میانمار.

تاریخچه

هندوستان در گذشته شاهد امپراتوری‌هایی از جمله پادشاهی مائوریا، امپراتوری گورکانی هند و راج بریتانیا بود که هرسه امپراتوری تأثیر بسزایی در مسائل جنوب شرق آسیا و کمرنگ شدن فرهنگ هندویی داشته‌اند.
در دوران جنبش استقلال‌طلبی هند از امپراتوری بریتانیا یک مبارز آزادی هندو به نام «مانکلال مونشی» پیشنهاد ایجاد یک کشور بزرگ با نام آکاند هیندوستان را مطرح کرد و ماهاتما گاندی با آن موافقت نمود. مونشی بر این باور بود که بریتانیا در پی آن است که با سیاست تفرقه بینداز و حکومت کن به حضور خود در هندوستان ادامه دهد. او بر این باور بود که تا زمانیکه انگلیسی‌ها در کشور هندوستان حضور داشته باشند، ایجاد یک کشور واحد هندوستان بر پایهٔ فرهنگی غیرممکن است. زیرا انگلیس با تحریک کردن مسلمانان موجب آن شده که افکار تجزیه‌طلبی در میان مسلمانان هندوستان به وجود بیاید. و بعدها با تجزیهٔ خاک پاکستان از هندوستان ثابت شد که حق با وی بوده‌است. در آن سالها مظهر علی خان از اهالی پاکستان در مقاله‌اش نوشت که خان عبدالغفار خان پشتونی و یاران میانه‌روی او در پی ایجاد یک هندوستان بزرگ هستند و تلاش می‌کند با مسلم لیگ که یک گروه اسلامگرای افراطی است مقابله کنند. فعالان پان‌هندو و انجمن دینی «هیندو ماهاسابها» به رهبری «وینایاک دامودار ساوارکار» نیز با الگوبرداری از «ناسیونالیسم اروپایی» در قرن بیستم میلادی علیه دین‌های اسلام و یهودیت در اروپا، مدل مشابهی را در هندوستان پایه‌ریزی کردند و آن را «آکاند بهارات» نامیدند. این سرزمین رؤیایی همچنین با نام «هیندو راشترا» به معنای «ملت هندوستان» نیز شناخته شده‌است که این نام قدیمی است و کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. فعالیتهای سازمانی این گروه‌ها به دنبال اتحاد فرهنگی، دینی و سیاسی میان پیروان ادیان هندویی، بودایی، سیکی و جینی در سرتاسر شبه‌قاره هند است. در ابتدای حرکت این جنبش این محدوده از شمال به کشمیر و از جنوب به رامشوارام پایان می‌یافت. همچنین از غرب به ایالت سند و از شرق به آسام منتهی می‌شود؛ که در مجموع شامل سه کشور هند، پاکستان، بنگلادش و منطقه جامو و کشمیر بود که امروزه با نام «هند متحد» نامیده می‌شود. این جنبش با بیگانه خواندن مسلمانان و مسیحیان و یهودیان، آنها را متعلق به خاورمیانه و مناطق سامی‌نشین می‌داند و مسلمانان شبه‌قاره هند را با یهودیان مقیم آلمان در دورهٔ جنگ جهانی دوم مقایسه می‌کند که مهاجم محسوب می‌شدند. این گروه افکار ناسیونالیستی آلمان نازی را می‌ستاید.

در دوران معاصر
نقشهٔ «هند متحد» دربردارنده کشورهای هندوستان، پاکستان و بنگلادش است.
نقشهٔ راج بریتانیا در سال ۱۹۰۹ که تا ۱۹۴۷ پابرجا ماند.

افکار این جنبش در عصر معاصر شدت بیشتری گرفته و به قلمروی «هند متحد» محدود نمی‌شود. این جنبش به گروه‌های محافظه‌کار هندویی همانند «انجمن دینی هیندو ماهاسابها»، «هندوتوا» و «آر.اس. اس»، «انجمن انقلابی کاکبوسوندی» و بسیاری از انجمن‌های تندروی هندویی الهام بخشیده‌است. این گروه‌ها به دنبال بازگردانی فرهنگ و میراث خالص هندوستان به این کشور هستند که در پی حملهٔ مسلمانان به این کشور در برخی از مناطق کمرنگ شده‌است. با فازایش جمعیت مسلمانان در کشور هندوستان، این گروه‌های محافظه‌کار احساس خطر کرده و بر روی واژهٔ هندوتوا به معنای «هندویی‌گری» تأکید زیادی می‌کنند و مدام خواستار کنار گذاشتن فرهنگ سامی به ویژه دین اسلام هستند.
در سال ۱۹۹۳ در یک گردهمایی سالیانه آر.اس. اس نقشه‌ای از کشور هندوستان به نمایش درآمد که دربردارندهٔ کشورهای پاکستان، نپال، بوتان، بنگلادش، سری‌لانکا، تایلند و کمبوجیه تحت عنوان یک کشور جدید به نام «آکاند بهارات» بود. درحالیکه منتقدین حزب بهاراتیا جاناتا، این حزب را به‌خاطر تلاش برای رسیدن به آکاند بهارات سرزنش می‌کنند حزب بهاراتیا جاناتا به رهبری «نارندرا مودی» و «رام مادهاو» این موضع را رد کرده و علاقهٔ این حزب را صرفاً برای ایجاد «هند متحد» معرفی می‌کند. ولی گروه آر.اس. اس بسیار سختگیرانه به ایجاد یک هندوستان بزرگ و باستانی عاری از هرگونه مسلمان باور دارد و آن را «آکاند بهارات» می‌نامد. رهبر آر.اس. اس در کتابهای خود اهمیت واژهٔ آکاند بهارات را برای مردم هندوستان شرح داد و بر آن تأکید کرد. آر.اس. اس بر این باور است که اگر مردم هندوستان آزادی کامل را می‌خواهند تنها یک کشور بزرگ و متحد هندویی می‌تواند آن آزادی را برای مردم هندوستان به ارمغان بیاورد. مجله اُرگنایزر هندوستان متعلق به آر.اس. اس است و این جنبش اندیشه‌های خود را در مجلهٔ اُرگنایزر منتشر می‌کند.

در سال ۲۰۱۵ طی سفر دیپلماتیک نارندرا مودی به شهر لاهور در کشور پاکستان، دبیرکل امنیت ملی هندوستان رام مادهاو را نیز با خود برد. رام مادهاو به خبرنگار الجزیره عربی گفت:

سازمان آر.اس. اس همچنان باور دارد که روزی هندوستان، پاکستان و بنگلادش که به دلایل تاریخی و سیاسی تنها ۶۰ سال پیش از هم جدا شدند، بر پایهٔ حسن نیت دوباره با هم بازپیوند خواهند داشت و «آکاند بهارات» ایجاد خواهد شد.

در سال ۲۰۱۹ رهبر آر.اس. اس آقای «ایندریش کومار» عنوان کرد که تا سال ۲۰۲۵ کشور پاکستان با هندوستان بازپیوند خواهد خورد؛ و هندی‌ها به لاهور و دریاچه ماناساروار در تبت مهاجرت می‌کنند و یک دولت متحد در شهر داکا ایجاد خواهد شد. بدین ترتیب یک اتحادیه همانند اتحادیه اروپا شکل خواهد گرفت که نام آن «آکاند بِهارات» خواهد بود.

«مارکاندی کاتجو» قاضی دادگاه عالی هندوستان ادعا کرد تنها یک راه برای پایان بخشیدن به درگیری‌ها وجود دارد و آن راه این است که یک کشور جدید متشکل از هندوستان و پاکستان و بنگلادش زیر یک پرچم با ارزش‌های یک دولت سکولار مدرن پایه‌ریزی شود. کریشنا آدوانی معاون سابق نخست‌وزیر هندوستان عنوان کرد که هندوستان قصد دارد بوسیلهٔ ضمیمه کردن پاکستان و بنگلادش یک اتحادیه بزرگ همانند اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، فدراسیون روسیه و جمهوری خلق چین ایجاد کند.

گروه‌های ملی‌گرایی هندویی همانند «شیوا سِنا» با حزب بی.جی. پی متحد شده و قصد بر الحاق جامو و کشمیر به خاک هندوستان را دارند. به‌ویژه پس از لغو ماده ۳۷۰ قانون اساسی هند در سال ۲۰۱۹ میلادی (که در آن مقررات نیمه‌مختار بودن جامو و کشمیر برچیده شد)، این جنبش‌های ملی‌گرایانه برای بازگردانی شکوه باستانی هندوستان به قدرت بسیار زیادی دست یافتند. به دنبال لغو مقررات نیمه‌مختاری جامو و کشمیر، در اسلام‌آباد تظاهرات بزرگی علیه نقشهٔ کشور «آکاند بهارات» انجام شد.

منابع

  1. ↑ Erdman, H. L. (17 December 2007). The Swatantra Party and Indian Conservatisum. Cambridge University Press. p. 55. ISBN 978-0-521-04980-1. The ultimate reunification of the subcontinent is a professed goal, as it is for the Mahasabha, but here, too, there is a difference in emphasis which deserves note: for the Sangh, the goal is 'Akhand Bharat', while for the Mahasabha it is 'Akhand Hindustan'.
  2. ↑ Chitkara, M. G. (1 January 2004). Rashtriya Swayamsevak Sangh. APH Publishing. p. 262. ISBN 9788176484657. ).
  3. ↑ Prasad, Sumit Ganguly, Jai Shankar. "India Faces a Looming Disaster". Foreign Policy (به انگلیسی). Retrieved 8 August 2019.
  4. ↑ Bangash, Yaqoob Khan (8 August 2019). "From India to Bharat". DAWN.COM (به انگلیسی). Retrieved 9 August 2019.
  5. ↑ Ghose, Sankar (1 January 1991). Mahatma Gandhi. Allied Publishers. p. 315. ISBN 9788170232056. Later, K.M. Munishi, with Gandhi's blessing, also resigned from the Congress to plead for Akhand Hindustan as a counter blast to Pakistan. Gandhi, who previously thought that swaraj was impossible without Hindu-Muslim unity, subsequently came to the conclusion that as Britain wanted to retain her empire by pursuing a policy of divide and rule, Hindu-Muslim unity could not be achieved as long as the British were there.
  6. ↑ Khan, Mazhar Ali (1996). Pakistan: The First Twelve Years. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-577676-8. Retrieved 23 July 2014. Many months ago, when the Pakistan issue was still in the melting pot, the Khan brothers determined to fight for Akhand Hindustan, and challenged the League to fight the issue out before the electorate of the Province.
  7. ↑ Sampath, Vikram (7 August 2019). "Savarkar Wanted One God, One Nation, One Goal". The Print India.
  8. ↑ Suda, Jyoti Prasad (1953). India, Her Civic Life and Administration. Jai Prakash Nath & Co. Retrieved 23 July 2014. Its members still swear by the ideal of Akhand Hindusthan.
  9. ↑ Yale H. Ferguson and R. J. Barry Jones, Political space: frontiers of change and governance in a globalizing world, page 155, SUNY Press, 2002, شابک ‎۹۷۸−۰−۷۹۱۴−۵۴۶۰−۲
  10. ↑ Sucheta Majumder, "Right Wing Mobilization in India", Feminist Review, issue 49, page 17, Routledge, 1995, شابک ‎۹۷۸−۰−۴۱۵−۱۲۳۷۵−۴
  11. ↑ Ulrika Mårtensson and Jennifer Bailey, Fundamentalism in the Modern World (Volume 1), page 97, I.B.Tauris, 2011, شابک ‎۹۷۸−۱−۸۴۸۸۵−۳۳۰−۰
  12. ↑ Sucheta Majumder, "Right Wing Mobilization in India", Feminist Review, issue 49, page 17, Routledge, 1995, ISBN 978-0-415-12375-4
  13. ↑ Ulrika Mårtensson and Jennifer Bailey, Fundamentalism in the Modern World (Volume 1), page 97, I.B.Tauris, 2011, ISBN 978-1-84885-330-0
  14. ↑ Ghosh, Papiya (21 March 2014). Partition and the South Asian Diaspora: Extending the Subcontinent (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-317-80965-4.
  15. ↑ "Sindhis want Sindh in India?Modi gives example of Jews". DeshGujarat (به انگلیسی). 24 March 2012. Retrieved 8 September 2019.
  16. ↑ Ashish Vashi, "Anti-Sardar Patel book sold from RSS HQ in Gujarat بایگانی‌شده در ۷ اوت ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine", The Times of India, 27 August 2009
  17. ↑ Manini Chatterjee, "Only by Akhand Bharat", The Indian Express, 1 February 2007
  18. ↑ "RSS and the idea of Akhand Bharat". The Indian Express (به انگلیسی). 4 January 2016. Retrieved 8 August 2019.
  19. ↑ Staff, Scroll. "Pakistan will be part of India after 2025, claims RSS leader Indresh Kumar: Report". Scroll.in (به انگلیسی). Retrieved 8 August 2019.
  20. ↑ "The truth about Pakistan". The Nation. 2 مارس 2013. Archived from the original on 10 November 2013. Retrieved 9 January 2018.
  21. ↑ "Pakistan all-praise for Markandey Katju". Indian Express. 7 March 2013.
  22. ↑ "The Tribune, Chandigarh, India – Opinions". tribuneindia.com. Retrieved 9 August 2019.
  23. ↑ "Dream of 'Akhand Bharat' fulfilled partially with Article 370 abrogation: Shiv Sena lauds Modi, Amit Shah". Zee News (به انگلیسی). 6 August 2019. Retrieved 8 August 2019.
  24. ↑ "Undivided India is real terror, says banner in Islamabad". outlookindia.com. Retrieved 8 August 2019.
  25. ↑ Wasim, Amir (8 August 2019). "Govt, opposition united on Kashmir, divided on domestic issues". DAWN.COM (به انگلیسی). Retrieved 8 August 2019.
آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.