ابراهیم صهبا

او در سال ۱۲۹۰ در فیض آباد مه ولات از آبادی‌های خراسان به دنیا آمد. پدرش مهدی‌خان از ملاکین آبادی و مادرش عذرا اهل روستای عبدل آباد بود. سال‌های آخر دبیرستان در دارالفنون تحصیل کرد و سپس وارد دانشکدهٔ افسری شد. او دو بار ازدواج کرد و سه فرزند به نام‌های شهلا، ترسی و هوشنگ دارد. صهبا از نویسندگان مجله‌های توفیق، باباشمل بود. و اشعارش را در قالب کلاسیک سروده‌است.

نام خیابان «جمشید آباد» با پیشنهاد او به اسدالله علم به جمال‌زاده تغییر کرد. همچنین فروغ فرخزاد در شعر مرز پرگهر به او با عنوان «آبراهام صهبا» اشاره می‌کند.

ابراهیم صهبا در روز یکشنبه چهارم بهمن ماه ۱۳۷۷ به علت بیماری قلبی درگذشت.

• دفتر صهبا. تهران: کتابخانه ابن سینا، ۱۳۴۰.
• دیداری از ویرانه‌های خراسان. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۴۷.
• انسان و شعر و ماه. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۴۸.
• شاهنشاهی ایران و عالم بشریت: مجموعه شعر. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۵۰.
• از خاک تا افلاک و از افلاک تا خاک. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۵۷.
• ندای انسانی شاعران ایران و ناله‌ای بر ویرانه‌های زلزله خراسان. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۵۸.
• سه نمایشنامه فرهنگی، اخلاقی، انسانی و اجتماعی: نیک نهاد، عبرت روزگار، مناقصه. بی‌جا: بی‌نا، ۱۳۵۹.
• شاعر مشهور گمنام حکیم لاادری. با مقدمه باستانی‌پاریزی. تهران: سرنا، ۱۳۶۲.
• نمایشنامه شاعر و همسر شاعر: در چهار پرده، اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی. تهران: وحید، ۱۳۶۳.
• مرگ فرزند و شاهنامه شهلا. تهران: وحید، ۱۳۶۴.
• یادی از استاد فرزانه شادروان علامه سید محمد فرزان.
• یادی از شاعر عالیقدر و محقق دانشمند شادروان استاد محمود فرخ خراسانی. بی‌جا: بی‌نا.
• خوشا شیراز.