ابنیه

روستای آبنیه دارای بیشترین تعداد قنات در باخرز می باشد. این روستا دارای ۱۲ قنات و دو چشمه به نامهای آبنیه، تقی، شمس اباد، توران بچه، ته سرا، باقرآباد، دهنو، ده سر سنگ، دوست آباد، ولی بای، خیجه، چاه سرخها، گنده چشمه و چشمه نگار می باشد.

نام آبنیه به معنی اراده برای آب است، یعنی روستایی که برای آب اراده (نیت) قوی داشته و بیشترین تعداد قنات را در منطقه باخرز ایجاد کرده است. مکان یابی این قنات ها هم در جای خودش تامل برانگیز است بطوری که تعدادی زیادی از این قناتها در خشک سالی های اخیر نیز دایر بوده و هرگز خشک نشده اند.

از نظر گویش محلی نیز گویش روستای آبنیه با گویش های موجود منطقه همچون گویش تایبادی، باخرزی ، تربتی و حتی روستای همجوار متفاوت است و به فارسی امروزی نزدیک است که احتمال مهاجر بودن آنها در زمانهای قبل را تقویت می کند.

این روستا در دهستان بالاولایت قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۰۵۲ نفر (۲۶۰خانوار) بوده‌است.

• «نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳.