ابومنصور نزار العزیزبالله
ابومنصور نزار العزیزبالله (نام کامل وی: العزیز بالله نزار بن معد بن إسماعیل) (۳۴۴ ه/۹۵۵ م – ۲۸ رمضان ۳۸۶ ه/۱۵ اکتوبر ۹۹۶ م) پنجمین خلیفه از خلفای فاطمی و هشتمین سلطان از سلطان‌های مصر و پانزدهمین امام از امامان مذهب شیعه اسماعیلی بود.
| ابومنصور نزار العزیزبالله | |
|---|---|
 دینار طلای معز لدین‌الله، ضرب جند فلسطین | |
| خلافت | ۹۷۵–۹۹۶ |
| پیشین | معز لدین‌الله |
| جانشین | حاکم بأمرالله |
| زاده | می ۹۵۵ خلافت فاطمی |
| درگذشته | اکتبر ۹۹۶ خلافت فاطمی |
| فرزند(ان) | حاکم بأمرالله |
| دودمان | فاطمیان |
| پدر | معز لدین‌الله |
| دین و مذهب | شیعه اسماعیلی |
او خطبه به نام خلیفه عباسی در یمن را متوقف ساخت، و از آن پس خطبه در آن سرزمین به نام خلیفه فاطمی گفته شد. او به فرماندگی جوهر صقلی به ضد سپاه آپتکین تاخت و در سال ۳۶۸ هجری بر دمشق چیره شد.
بناهای ساخته شده به امر وی
به دستور او، دانشگاه الازهر در قاهره که چند سال قبل آغاز به ساخت شده بود تکمیل شد، همچنین کتابخانه‌ای در قاهره و اسکندریه ساخته شد. همچنین مسجد حاکم بأمرالله نیز به امر او ساخته شد که هنوز باقی است.
درگذشت
العزیز در سال ۹۹۶ میلادی درگذشت و پسرش حاکم بأمرالله به خلافت رسید.
منابع
- ویلیام بوردهی (۱۳۶۴=)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک
- محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر