اثر بن فرانکلین

اثر بن فرانکلین (انگلیسی: Ben Franklin effect) یک پدیده روانشناختی پیشنهادی است که بیان می‌کند کسی که به دیگری لطفی کرده است احتمال بیشتری دارد که به همان شخص لطف دیگری بکند تا اینکه به کسی لطف بکند که او هم وی را مورد لطفش قرار داده باشد. یکی از تفاسیر این اثر می‌تواند این باشد که شخص برای خود توجیه کرده است که دلیل لطف کردن به آن فرد این است که او را دوست دارد.

گفته می‌شود که عکس این اثر هم صادق است، یعنی اگر انسان به کسی بدی بکند، نزد خود از او متنفر خواهد شد و پیش خود او را «غیرانسانی» تلقی می‌کند تا بتواند اعمال بد خود را توجیه کند.

نام اثر از یکی از گفتاوردهای بنجامین فرانکلین برداشته شده که می‌گوید:

کسی که در حق تو لطفی کرده است بیشتر مایل است در حقت لطف دیگری بکند تا کسی که تو در حقش لطفی کرده باشی.