اروپای تحت اشغال آلمان نازی
اروپای تحت اشغال آلمان نازی اشاره دارد به کشورهای مستقل اروپایی که بهطور کامل یا تا حدی تحت اشغال نظامی و اشغال مدنی (از جمله دولتهای دستنشانده) توسط نیروهای نظامی و دولت آلمان نازی در زمانهای مختلفی میان سالهای ۱۹۳۹ و ۱۹۴۵، در طول جنگ جهانی دوم و نیز کمی پیش از آن بودند و بهطور کلی توسط رژیم نازی اداره میشدند. مناطق اشغالی ورماخت در اروپا شامل موارد زیر میشدند:
- منتهیالیه شرقی در شهر موزدوک در قفقاز شمالی، اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۴۲–۱۹۴۳)
- منتهیالیه شمالی تا ناحیه بارنتسبورگ در سوالبار، پادشاهی نروژ
- منتهیالیه جنوبی در جزیره گاودوس، پادشاهی یونان
- منتهیالیه غربی در یوشانت، جمهوری فرانسه
بیرون از اروپا نیز نیروهای آلمانی در آفریقا مناطق بزرگی را در شمال آفریقا در نبردهای مصر، لیبی، و تونس از دست بریتانیا، فرانسه و ایتالیا خارج کردند.
پیشینه
چندین کشور تحت اشغال آلمان در آغاز جنگ جهانی دوم به عنوان متحدان بریتانیا یا اتحاد جماهیر شوروی وارد جنگ شدند. برخی، همچون چکسلواکی، پیش از آغاز جنگ ناچار به تسلیم شدند؛ برخی دیگر نیز مانند لهستان (در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ مورد حمله قرار گرفت) یا در جریان جنگ فتح شده و سپس اشغال شدند. در بعضی موارد، دولتهای قانونی این کشورها به تبعید رفتند. در موارد دیگر دولتهای در تبعید توسط شهروندان آنها در سایر کشورهای متفق تشکیل شدند. برخی از کشورهای اشغال شده توسط آلمان نازی رسماً بیطرف بودند. برخی دیگر نیز از اعضای پیشین نیروهای محور بودند (همچون ایتالیای فاشیستی) که در مراحل بعدی جنگ توسط نیروهای آلمانی اشغال شدند.
کشورهای اشغالی
در اینجا فهرستی از کشورهای اشغالی در اروپا آورده شدهاست:
کشور یا ناحیه اشغالی | حکومت (های) دستنشانده یا فرمانداری (های) نظامی | دوره زمانی اشغال | مناطق انضمامی به آلمان | جریان (های) مقاومت |
---|---|---|---|---|
![]() | ![]() | ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ – ۲۹ نوامبر ۱۹۴۴ | هیچ | مقاومت آلبانی |
![]()
| ![]() | ۳۰ ژوئن ۱۹۴۰ – ۹ مه ۱۹۴۵ | هیچ | مقاومت در جزایر مانش |
![]() | ![]() | ۱ ژوئیه ۱۹۴۰ – ۹ مه ۱۹۴۵ | هیچ | مقاومت در جزایر مانش |
![]() | ![]() | ۱ اکتبر ۱۹۳۸ – ۱۱ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | مقاومت چکسلواکی |
![]() | هیچیک. اگرچه حمایت مردمی قابل توجهی در اتریش برای نوعی اتحاد مجدد با آلمان وجود داشت، انگلبرت دلفوس و جانشین وی کورت شوشنیگ میخواستند حداقل نوعی از استقلال را حفظ کنند. دلفوس رژیمی استبدادی را اجرا کرد که اکنون اتو فاشیسم نامیده میشود. این حکومت توسط شوشنیگ ادامه یافت و او بسیاری از اعضای حزب نازی اتریش و حزب سوسیال دموکرات را که هر دو طرفدار اتحاد بودند، زندانی کرد. خشونت توسط اعضای حزب نازی اتریش از جمله ترور دلفوس، همراه با پروپاگاندای آلمانی و در نهایت تهدید به حمله توسط آدولف هیتلر، سرانجام شوشنیگ را به کنارهگیری سوق داد. با این حال، هیتلر منتظر سوگند خوردن جانشین دستچینشدهٔ وی، آرتور زایس-اینکوارت از اعضای حزب نازی اتریش، نماند و به نیروهای آلمانی دستور داد تا در سحرگاه ۱۲ مارس ۱۹۳۸ به اتریش حمله کنند. آنها در اتریش با جمعیت تشویق کننده و ارتش اتریش که پیشتر دستور به عدم مداخله دریافت کرده بود روبرو شدند. | ۱۲ مارس ۱۹۳۸ – ۹ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | مقاومت اتریش |
![]() | هیچیک. در ۱۹۳۹ مستقیم به انضام خاک آلمان درآمد. | ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ – ۹ مه ۱۹۴۵ | ![]() | مقاومت دانزیگ |
![]() | ![]()
| ۱۰ مه ۱۹۴۰ – ۹ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() ![]() | مقاومت فرانسه |
![]() | ![]() | ۱۰ مه ۱۹۴۰ – فوریه ۱۹۴۵ | ![]() | مقاومت لوکزامبورگ |
![]() | ![]() | ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ – ۸ مه ۱۹۴۵ | هیچیک. | |
![]() | ![]() | ۱۰ مه ۱۹۴۰ – ۴ فوریه ۱۹۴۵ | ![]() | مقاومت بلژیک |
![]() | دولت تحتالحمایه | ۹ آوریل ۱۹۴۰ – ۵ مه ۱۹۴۵ | هیچیک | جنبش مقاومت دانمارک |
![]() | ![]() | ۶ آوریل ۱۹۴۱ – ۸ مه ۱۹۴۵ | هیچیک | مقاومت یونان |
![]() | ![]() | ۱۹ مارس ۱۹۴۴ – مه ۱۹۴۵ | هیچیک | مقاومت مجارستان |
![]() | ![]()
| ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ – ۲ مه ۱۹۴۵ | هیچیک | جنبش مقاومت ایتالیا |
![]() | ![]() | ۹ آوریل ۱۹۴۰ – ۸ مه ۱۹۴۵ | هیچیک | جنبش مقاومت نروژ |
![]() | ![]() | ۱۰ مه ۱۹۴۰ – ۲۰ مه ۱۹۴۵ | هیچیک | جنبش مقاومت هلند |
![]() | ![]()
| ۶ آوریل ۱۹۴۱ – ۱۵ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() | جنبش مقاومت یوگسلاوی |
![]() | هیچیک | ۸ سپتامبر ۱۹۴۳ – ۳ سپتامبر ۱۹۴۴ | هیچیک | |
![]() | هیچیک | ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۴ – ۲۵ آوریل ۱۹۴۵ | هیچیک | جنبش مقاومت فنلاند |
![]() | ![]() | ۲۲ مارس ۱۹۳۹ – ۲۱ ژوئیه ۱۹۴۰
۲۳ ژوئن ۱۹۴۱ – ۵ اوت ۱۹۴۱ | ![]() | جنبش مقاومت لیتوانی |
![]() | ![]() | ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ – ۹ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | جنبش مقاومت لهستان |
![]() | هیچیک | ۱۷ سپتامبر ۱۹۴۴ – ۲۰ سپتامبر ۱۹۴۴ | هیچیک | |
![]() | ![]() | ۳۰ آوریل ۱۹۴۱ – ژانویه ۱۹۴۵ | هیچیک | Serbian resistance |
![]() | ![]() | ۲۳ مارس ۱۹۳۹ – مه ۱۹۴۵ | هیچیک | خیزش ملی اسلواکی |
![]() | هیچیک. در جریان رفراندومی در ۱۹۳۵، بیش از ۹۰ درصد ساکنان از وحدت با آلمان پشتیبانی کردند. | ۱ مارس ۱۹۳۵ – آوریل ۱۹۴۵ | ![]() | مقاومت آلمان |
![]() | ![]() | ۳۰ ژوئن ۱۹۴۱ – سپتامبر ۱۹۴۱ | ![]() | مقاومت اوکراین |
![]() | ![]() | ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱ – ۱۰ مه ۱۹۴۵ | ![]() ![]() | مقاومت شوروی |
جستارهای وابسته
- پانژرمنیسم
منابع
- ↑ Prazmowska, Anita (1995-03-23). Britain and Poland 1939–1943: The Betrayed Ally (به انگلیسی). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-48385-8.
- ↑ Moorhouse, Roger (2014-10-14). The Devils' Alliance: Hitler's Pact with Stalin, 1939–1941 (به انگلیسی). Basic Books. ISBN 978-0-465-05492-3.
- ↑ Goldstein, Erik; Lukes, Igor (2012-10-12). The Munich Crisis, 1938: Prelude to World War II (به انگلیسی). Routledge. ISBN 978-1-136-32832-9.
- ↑ Conway, Martin; Gotovitch, José (2001-08-30). Europe in Exile: European Exile Communities in Britain 1940–45 (به انگلیسی). Berghahn Books. ISBN 978-1-78238-991-0.
- ↑ Hanson, Victor Davis (2017-10-17). The Second World Wars: How the First Global Conflict Was Fought and Won (به انگلیسی). Basic Books. ISBN 978-0-465-09319-9.
- ↑ Cornelius, Deborah S. (2011). Hungary in World War II: Caught in the Cauldron (به انگلیسی). Fordham Univ Press. ISBN 978-0-8232-3343-4.