استفن یکم
استفن اول (به گرجی: სტეფანოზ I)، بین سالهای ۵۹۰ تا ۶۲۷ میلادی، شاهزاده منصوب شده در ایبری از سلسله گوارامی بود. او در جنگ با ارتش مهاجم بیزانس در سال ۶۲۷ میلادی کشته شد.
| استفن یکم | |
|---|---|
| فرمانروای ایبری | |
| سلطنت | ۵۹۰ – ۶۲۷ |
| پیشین | Guaram I |
| خاندان | سلسله گوارامی |
سیاست نزدیکی به ایران
استفن، فرزند و جانشین گوارام یکم، سیاست پدرش در طرفداری از بیزانس را به طرفداری از ایران تغییر داد و از طریق وفاداری به پادشاه ساسانی، موفق شد دوباره ایبریا را متحد کند. او تفلیس را به عنوان پایتخت خود قرار داد و با نیرویی متشکل از قوای گرجی و ارتش ساسانی از آن دفاع کرد، زمانی که امپراتور بیزانس هراکلیوس، در اتحاد با خزرها، در سال ۶۲۶میلادی به ایبری رسید. استفن در جنگ اسیر شد و هراکلیوس دستور به کندن پوست بدن او را در حالی که زنده بود داد و بجای او آدارناس یکم از خاندان خسرویانی‌ها که به بیزانس وفادار بودند را بر تخت نشاند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Suny, Ronald Grigor (1994), The Making of the Georgian Nation: 2nd edition, p. 26. Indiana University Press, شابک ۰−۲۵۳−۲۰۹۱۵−۳
- ↑ Martindale, John Robert (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire, pp. 1195-1196. Cambridge University Press, شابک ۰−۵۲۱−۰۷۲۳۳−۶.