الله‌یار خان آصف‌الدوله

فریدون آدمیت در کتاب امیرکبیر و ایران می‌نویسد: «هنگام جنگ ایران و روس (۱۲۴۳ هجری قمری)، با همان مقام صدارت به اردوی عباس میرزا رفت. از میدان کارزار بگریخت و از عوامل عمده شکست لشکر ایران گردید. به خیانت محکوم شد، از صدارت برافتاد و به فرمان شاه چوب مفصلی خورد.»

به گفته فریدون آدمیت، «اللهیار خان پس از عزل از صدارت پیوسته در پی صدارت می‌گشت، خاصه چون محمدشاه به سلطنت رسید، امیدواری زیادی داشت که آن مقام را به آسانی به دست خواهد آورد. چون قائم مقام کار صدارت را از پیش برد، او را به حکومت خراسان فرستاد. پس از کشته شدن او، میدان وزارت را خالی پنداشت و خودسرانه به دربار آمد. کامیاب نشد و به خراسان بازگشت. چند سال بعد حکومت را به پسرش، سالار سپرد و با کسب اجازه به حج رفت. اما باز نیامد و در بغداد اقامت گزید، و همواره در اندیشه صدارت بود-اندیشه‌ای که با خود به گور برد.»

عهدنامهٔ ترکمانچای عهدنامه‌ای است که در ۱ اسفند ۱۲۰۶ (۲۱ فوریه ۱۸۲۸) در پی جنگ‌های ایران و روسیه در دورهٔ قاجار بین این دو کشور امضا شد. برای امضای این پیمان از سوی فتحعلی شاه پادشاه ایران میرزا ابوالحسن خان شیرازی و آصف‌الدوله و از سوی روسیه تزاری ایوان پاسکویچ حضور داشتند.

عهدنامه ترکمانچای

• فریدون آدمیت، امیرکبیر و ایران، چاپ هفتم، اسفندماه ۱۳۶۲، انتشارات خوارزمی.
• اعتماد السلطنه، تاریخ منتظم ناصری، ج ۳، به تصحیح محمد اسماعیل رضوانی، ۱۳۶۷، تهران نشر علمی
• افشاری، پرویز، صدراعظم‌های سلسله قاجار، ۱۳۷۲، تهران وزارت خارجه