امامزاده قاسم (بروجرد)
بقعه امامزاده قاسم بروجرد آرامگاه امامزاده قاسم در جنوب شرقی شهر بروجرد و در محله‌ای به نام چال سیه واقع شده‌است.
| قاسم | |
|---|---|
| مدفن | بروجرد |
مقبره امامزاده قاسم بروجرد مربوط به دوران سلجوقیان است که از سال ۴۸۵ه.ش تا سال ۶۱۷ به امام زاده حسن واز سال ۶۱۷ تا ۱۱۵۰ به امام زاده حسن و محمد ابن احمد شهره داشت و از این تاریخ تا کنون بواسطهٔ مرحوم السید الالمعی سید قاسم البروجردی که از سادات عالی درجه بروجرد بود و پیکر بی جانش را در خارج از حرم حسن ابن اسحاق طوسی و محمد ابن احمد قسمت بالای سر بخاک سپردند و گور او مورد توجه و زیارت مردم بود و به امام زاده قاسم معروف گردید و ان دو پیکر تحت الشعاع این مرحوم قرار گرفتند. همچنین قابل بذکر است که حسن ابن اسحاق و محمد ابن احمد زاهری هیچگونه نسبتی با یکدیگر نداشته‌اند و در تاریخ‌های گوناگونی فوت شده‌اند. این اشتباه از قرن هفتم نیز رایج شد که هر شخصیتی که مورد احترام واقع می‌شد به گونه ای به امامان ربط داده شود؛ و احمد پدر محمد را احمد بن موسی بن جعفر (شاه چراغ) دانسته و نزد خود شجره نامه درست کرده‌اند درصورتیکه شاه چراغ شیراز نیز احمد بن موسی بن جعفر نیس و ایشان در اسرافین خراسان جنگ کرده و کشته شد و ما بین دو کوه بخاک سپرده شد. مرجع کتاب دورنمایی از تاریخ بروجرد تألیف مرحوم حسین حزین بروجردی گرد آورنده علی دوستدار صفحات کتاب موجود در هایلایت اینستاگرام زیر
@alidoustdar
معماری
این امامزاده تا کنون به صورت تک‌نگاری مورد بررسی قرار نگرفته، ولی در سال‌های اخیر محققانی چون «حسین فرین» ، «مولانا بروجردی» و «حمید ایزدپناه» فقط به این بنا و موقعیت آن اشاره کرده‌اند. بنای امامزاده قاسم بروجرد دارای گنبد و پوش است و بدنه بنا از دو قسمت بدنه قدیمی و الحاقی جدید تشکیل شده‌است. بنای قدیمی از دو قسمت اتاق ورودی و اتاق مقبره تشکیل شده و قسمت الحاقی نیز از یک اتاق تشکیل شده که قسمت غربی اتاق را احاطه کرده و در وسط اتاق مقبره قبری وجود دارد که با ضریح پوشیده شده‌است.