بات مکالمه

در سال 1950 مقاله معروف آلن تورینگ با عنوان «ماشین‌های محاسباتی و هوش» منتشر شد که آنچه را که امروزه آزمون تورینگ نامیده می‌شود به عنوان معیار هوش مطرح می‌کند. این معیار به توانایی یک برنامه کامپیوتری برای جعل هویت انسان در یک مکالمه نوشتاری بلادرنگ همراه قضاوت انسانی بستگی دارد تا جایی که قاضی بطرزی قابل اعتمادی قادر به تشخیص - فقط بر اساس محتوای مکالمه -بین برنامه و یک انسان واقعی نباشد. بدنام بودن تست پیشنهادی تورینگ، علاقه زیادی را به برنامه جوزف وایزنبام ELIZA، که در سال 1966 منتشر شد، برانگیخت، برنامه ای که به نظر می رسید می تواند کاربران را فریب دهد تا تصور کنند با یک انسان واقعی صحبت می کنند.با این حال، خود وایزنبام ادعا نکرد که ELIZA واقعاً باهوش است، و مقدمه مقاله او آن را بیشتر به عنوان یک تمرین ابهام‌زدایی نشان داد: در هوش مصنوعی، ماشین ها به گونه ای ساخنه میشوند که از خود رفتاری شگرف به نمایش بگذارن طوری که حتی افراد باتجربه در این زمینه را نیز غرق در تحسین کنند. اما همین که ساختار یک برنامه مشخص میشود و عملکرد درونی آن توضیح داده میشود، تاثیر گذاری آن روی افراد از بین میرود و شخص به خود میگوید: << میتوانستم آن را بنویسم>>با این فکر، او برنامه مورد نظر را از قفسه ای با علامت "هوشمند" به قفسه ای که برای کنجکاوها در نظر گرفته شده است منتقل می کند... هدف این مقاله این است که باعث شود دقیقاً چنین ارزیابی مجددی از برنامه ای که قرار است "توضیح داده شود" انجام شود. تعداد کمی از برنامه ها بیشتر به آن نیاز داشتند.روش کار کلیدی ELIZA (از آن زمان توسط طراحان ربات چت کپی شده است) شامل تشخیص کلمات یا عبارات سرنخ در ورودی، و خروجی پاسخ های از پیش آماده یا از پیش برنامه ریزی شده مربوطه است که می تواند مکالمه را به روشی ظاهرا معنی دار جلو ببرد. (مثلاً با پاسخ دادن به هر ورودی حاوی کلمه «مادر» با «به من بیشتر در مورد خانواده خود بگویید»).

بنابراین حتی اگر یک پردازش فقط سطحی باشد، یک توهم از فهم آن ایجاد می شود. الایزا نشان داد که ایجاد چنین توهمی به طرز شگفت‌آوری آسان است، زیرا قضات انسانی تا زمانی که پاسخ‌های مکالمه‌ای به عنوان «هوشمند» تفسیر شوند، به راحتی از شک و تردید استفاده میکنند.

طراحان رابط دریافته‌اند که آمادگی انسان‌ها برای تفسیر خروجی رایانه به‌عنوان محاوره‌ای واقعی (حتی زمانی که در واقع بر اساس تطبیق الگوی نسبتاً ساده است) می‌تواند برای اهداف مفید مورداستفاده قرار گیرد.بیشتر مردم ترجیح می‌دهند از برنامه‌هایی استفاده کنند که شبیه انسان هستند، و این به تکنیک‌های سبک چت‌بات نقش بالقوه مفیدی در سیستم‌های تعاملی می‌دهد که نیاز به استخراج اطلاعات از کاربران دارند، تا زمانی که این اطلاعات نسبتاً ساده و در دسته‌های قابل پیش‌بینی قرار می‌گیرند.بنابراین، برای مثال، سیستم‌های پشتیبان آنلاین می‌توانند به طور مفیدی از تکنیک‌های ربات چت برای شناسایی قسمت های کمکی مورد نیاز کاربران استفاده کنند، و به طور بالقوه یک رابط «دوستانه‌تر» نسبت به جستجوی رسمی‌تر یا سیستم منو ارائه می‌دهند. این نوع استفاده، چشم انداز انتقال فناوری چت بات را از «قفسه محفوظ شده برای کنجکاوها» Weizenbaum به آن «روش های محاسباتی واقعاً مفید» دارد.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «‎ Chatterbot ‎». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ مه ۲۰۱۰.