حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه

باسیتراسین

باسیتراسین (انگلیسی: Bacitracin) مخلوطی از پپتیدهای حلقوی است که به عنوان یک داروی ضد باکتری به صورت پماد موضعی مورد مصرف قرار می‌گیرد. این دارو نخستین بار در سال ۱۹۴۳ و از باکتری باسیلوس سوبتیلیس استخراج شد. به دلیل عوارض کلیوی بالای این دارو، فقط به صورت موضعی تجویز می‌شود. پماد موضعی این دارو اغلب به صورت ترکیب با پلی میکسین یا نئومایسین و با دوز ۵۰۰ واحد در گرم تولید می‌شود.

باسیتراسین
باسیتراسین
باسیتراسین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریBaciim
AHFS/Drugs.commonograph
رده‌بندی داروهایبارداری
  • AU: D
روش مصرف داروداروی موضعی، تزریق ماهیچه‌ای
کد ATC
  • D06AX05 J01XX10 (WHO)‎ R02AB04 (WHO)‎ QA07AA93
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • AU: فقط با نسخه (اس۴)
  • US: داروی بدون نسخه فقط استعمال خارجی; Rx-only for injection
شناسه‌ها
نام آیوپاک
  • (4R)-4-[(2S)-2-({2-[(1S)-1-amino-2-methylbutyl]- 4,5-dihydro-1,3-thiazol-5-yl}formamido)-4-methylpentanamido]-4-{[(1S)- 1-{[(3S,6R,9S,12R,15S,18R,21S)- 18-(3-aminopropyl)-12-benzyl-15-(butan-2-yl)-3-(carbamoylmethyl)- 6-(carboxymethyl)-9-(1H-imidazol-5-ylmethyl)-2,5,8,11,14,17,20- heptaoxo-1,4,7,10,13,16,19-heptaazacyclopentacosan-21-yl]carbamoyl}- 2-methylbutyl]carbamoyl}butanoic acid
شمارهٔ CAS
  • 1405-87-4
پاب‌کم CID
  • 439542
دراگ‌بنک
  • DB00626
کم‌اسپایدر
  • 10481985
UNII
  • 58H6RWO52I
KEGG
  • D00128
ChEMBL
  • ChEMBL1200558
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC66H103N17O16S
جرم مولی1422.69 g/mol g·mol
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • Interactive image
SMILES
  • CCC(C)C(N)NC4=NC(C(=O)N[C@@H](CC(C)C)C(=O)N[C@H](CCC(O)=O)C(=O)N[C@@H](C(C)CC)C(=O)N[C@H]3CCCCNC(=O)[C@H](CC(N)=O)NC(=O)[C@@H](CC(O)=O)NC(=O)[C@H](Cc1cnc[nH]1)NC(=O)[C@@H](Cc2ccccc2)NC(=O)[C@H](C(C)CC)NC(=O)[C@@H](CCCN)NC3=O)CS4
InChI
  • InChI=1S/C66H103N17O16S/c1-9-35(6)52(69)66-81-48(32-100-66)63(97)76-43(26-34(4)5)59(93)74-42(22-23-50(85)86)58(92)83-53(36(7)10-2)64(98)75-40-20-15-16-25-71-55(89)46(29-49(68)84)78-62(96)47(30-51(87)88)79-61(95)45(28-39-31-70-33-72-39)77-60(94)44(27-38-18-13-12-14-19-38)80-65(99)54(37(8)11-3)82-57(91)41(21-17-24-67)73-56(40)90/h12-14,18-19,31,33-37,40-48,52-54H,9-11,15-17,20-30,32,67,69H2,1-8H3,(H2,68,84)(H,70,72)(H,71,89)(H,73,90)(H,74,93)(H,75,98)(H,76,97)(H,77,94)(H,78,96)(H,79,95)(H,80,99)(H,82,91)(H,83,92)(H,85,86)(H,87,88)/t35?,36?,37?,40-,41+,42+,43-,44+,45-,46-,47+,48?,52?,53-,54-/m0/s1
  • Key:CLKOFPXJLQSYAH-NVOBBBONSA-N
  (what is this?)  (verify)

کارکرد

این پپتیدها با تداخل در دیواره سلول و سنتز پپتیدوگلیکان، کارکرد باکتری‌های گرم مثبت را مختل می‌کنند.

آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند باسیتراسین به عنوان محرک‌های پوستی عمل می‌کنند و ممکن است در زخم‌های استریل در غیر این صورت باعث کند شدن روند ترمیم شوند.

منابع

  1. ↑ کاتزونگ، برترام (۱۳۹۸). فارماکولوژی پایه و بالینی. ج. ۲. ترجمهٔ مجید متقی‌نژاد. تهران: اندیشه رفیع. ص. ۲۹۹. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۹۸۷-۸۰۱-۰.
  2. ↑ J. Elks; C. R. Ganellin (1990). The Dictionary of Drugs: Chemical Data: Chemical Data, Structures and Bibliographies. Springer. pp. 119–. ISBN 978-1-4757-2085-3.
  3. ↑ Spann CT, Taylor SC, Weinberg JM (July 2004). "Topical antimicrobial agents in dermatology". Disease-a-Month. 50 (7): 407–21. doi:10.1016/j.disamonth.2004.05.011. PMID 15280871.
  4. ↑ Trookman NS, Rizer RL, Weber T (March 2011). "Treatment of minor wounds from dermatologic procedures: a comparison of three topical wound care ointments using a laser wound model". Journal of the American Academy of Dermatology. 64 (3 Suppl): S8-15. doi:10.1016/j.jaad.2010.11.011. PMID 21247665.
    آخرین نظرات
    • واحد
    کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.