ولسوالی بهارک

از نگاه فرهنگی مهد پرورش علما، شاعران و روحانی‌های پیر و جوان می‌باشد. جمعیت این ولسوالی طبق آمار به ۴۵٬۰۰۰ نفر می‌رسد که مردم آن عمدتاً تاجیک‌تبار بوده و به زبان فارسی تکلم می‌کنند. درین ولسوالی اقلیتی از ازبک‌ها نیز زندگی می‌کنند که به نسبت داشتن روابط خانوادگی عمیق با تاجیک‌ها، تفکیک شده نمی‌توانند. از آنجائیکه شماری از شهروندان این ولسوالی از سایر ولسوالی‌های بدخشان و مرکز ولایت، شهر فیض آباد، درین ولسوالی مسکن گزیده‌اند، لهجه‌های متفاوت و اصطلاحات متفاوت در آن مشاهد می‌گردد که حتی در دانشگاه‌های افغانستان روی اصطلاحات و واژه‌های محلی این سرزمین تحقیق و بررسی صورت می‌گیرد.

از نگاه اقتصادی مردم این ولسوالی دارای اقتصاد متفاوت بوده و بیشتر مردم این ولسوالی زندگی خود را از طریق کشاورزی و دامداری، تجارتهای کوچک، هتل داری و غیره تمویل می‌کنند. این ولسوالی از لحاظ آب و هوا برای زرع هر نوع گیاهان غذایی و پزشکی مناسب بوده و سیب شیرین آن که نوع منحصر به فرد سیب رخش است، در تمام افغانستان مشهور بوده، اما به نسبت نازکی و تقاضای زیاد آن، به بازارهای همجوار نمی‌رسد. خربزه، هندوانه، توت، زردآلو، انار و انگور آن نیز از شهرت خوبی برخوردار است.