بوانات

1. در سال ۱۳۱۶ بوانات دارای بخشداری شد و از همان هنگام سوریان مرکز بخش بوانات بود.
2. در سال ۱۳۴۳ سوریان دارای شهرداری شد.
3. در سال ۱۳۷۴ بخش بوانات به شهرستان فزونی یافت.

درسال ۱۳۸۰ نام شهر سوریان به بوانات تغییر یافت و هم اکنون مرکز شهرستان بوانات شهر بوانات نامیده می‌شود.

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۹٬۷۷۶ نفر (۲٬۹۷۵ خانوار) بوده‌است.

بوانات به وسیله باغ‌های سرسبز و انبوه و دو رشته کوه در میان گرفته شده‌است. کوه ختابون از رشته کوه‌های زاگرس و از کوه‌های شهرستان بوانات است که بلندترین قله این کوه‌ها در بخش جنوبی شهر سوریان جای دارد. همچنین یک رودخانه فصلی از این شهر می‌گذرد.

بوانات طبیعتی سرسبز و پرآب دارد. تفریح‌گاه و زیارتگاه محمد حنیفه که در دامنه کوه ختابون جای دارد در بهار و تابستان مردم را به سوی خود می‌کشاند همچنین تفریح‌گاه چشمه پرآب و درختان تنومند و سالمند چنار و یک قدمگاه را در بر می‌گیرد. گفته می‌شود که این قدمگاه در زمان پیش از ورود اسلام به ایران، آتشکده بوده‌است. آبشار فصلی بدره از جاهای دیدنی آن می‌باشد که ورودی آن از محله سوریان است. رنگ خاک در تپه‌ها و کوه‌های شمالی آن (به دلیل وجود عناصر مختلف) سرخ و بنفش است و منظره‌های زیبایی را به وجود آورده‌است.

شهر سوریان چندین بنای تاریخی مانند مسجد جامع سوریان و پل آجری روی رودخانه اصلی که هر دو از بناهای دوره دیلمیان هستند را در خود به یادگار دارد. منبر معروف مسجد جامع سوریان در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.

• بیمارستان حضرت ولی‌عصر که دارای بخش‌های جراحی چشم، داخلی، اطفال، جراحی زنان و زایمان، جراحی عمومی، اورژانس، ccu و پست پارتوم است.
• مرکز خدمات جامع سلامت شهری بوانات
• مرکز خدمات جامع سلامت شهری جیان