بیت (شعر)
بیت (به انگلیسی: Verse) کوچک‌ترین واحد کامل در شعر کهن فارسی است که دو مصراع (مِصرَع) را شامل می‌شود.
بیت در زبان عربی به معنی خانه و در اصطلاح، کوتاهترین شعر در بحرهایِ عروضی، آن است که از دو مصراع تشکیل شده باشد.
نمونه:
| به نام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه برنگذرد | |
(فردوسی) |
بیت مُصَرّع
اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه دار باشند، آن بیت را مصرّع می‌نامند؛ یعنی قافیه‌دار. نمونه:
| بنی‌آدم اعضای یک پیکرند | که در آفرینش ز یک گوهرند | |
| چو عضوی به درد آورَد روزگار | دگر عضوها را نمانَد قرار | |
| تو کز محنت دیگران بیغمی | نشاید که نامت نهند آدمی | |
(سعدی) |
نگارخانه
منابع
- همایی، استاد جلال‌الدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
- احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «بیت»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۷ آوریل ۲۰۱۵).
- ↑ زبان و نگارش فارسی