بیل‌گردانی
جشن بیل‌گردانی که در منطقه نیمور مرسوم است و از جشن‌های باستانی و پهلوانی محسوب می‌شود، ارتباط تنگاتنگی با کشاورزی و زمان آبیاری مزارع این منطقه حاصلخیز دارد و نشانه‌ای از ستیز انسان با طبیعت محسوب می‌شود. زمان این جشن در آغاز فصل زراعت بهاره بوده و گروهی از مردان کشاورز برای لایروبی شاجوب یا نهر بزرگ نیم ور که از محل سر انحرافی باستانی نیمور از رودخانه انارآباد (قمرود) اقدام می‌کنند. این عملیات لایروبی تا یک‌ماه به طول می‌انجامد و هنگامی که آب نهر به نخستین انشعاب خود که در زبان محلی وارگو نامیده می‌شود می‌رسد، مردم منطقه جشنی سنتی که یادگار سنت‌های پهلوانی است، برگزار می‌کنند. این مراسم که بیل‌گردانی نام دارد، در میدان اصلی نیم ور انجام می‌شود. که از سال ۸۹ به عنوان میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است.
پیشینه
این آیین که نزدیک به ۲۰۰۰ سال قدمت دارد. این آیین به عنوان نمادی برای تشکر از آناهیتا الههٔ آب بوده که از زمان زرتشتیان، باقی‌مانده است. این آیین هم ریشه در فرهنگ آب و آبیاری دارد و هم در قدیم نمادی برای نشان‌دادن زور و پهلوانی به دشمنان بوده‌است. مردم نیمور عقیده دارند این بازی آیینی، به برکت و زیادی آب کمک می‌کند.
لایروبی
در میان کشاورزان این منطقه از زمان پیشینیان رسم بوده که هر سال در مواقعی که گل و لای مسیر جوی‌های آب که از شعبه‌های رودخانهٔ قمرود می‌باشد را مسدود می‌کرده یا در ماه اسفند اوایل فصل بهار که رشد گیاهان و علف‌های هرز باعث سختی آبرسانی به مزارع این شهر می‌شده، با اعلام بزرگان شهر، مردم در مسجد جامع جمع شده و با کمک یکدیگر به پاکسازی حریم جوی می‌پردازند. این رسم قدیمی هنوز هم در این شهر اجرا می‌گردد.
برپایی آیین
بعد از اتمام لایروبی که چندین روز طول می‌کشیده، اهالی به جشن و سرور می‌پرداختند و آیین بیل‌گردانی را برپا می‌کردند. قبل از شروع مراسم بیل گردانی، لایروبان همراه با بیل‌های خود تا محل برگزاری جشن که بر روی سکویی مخصوصی در مرکز نیمور است، اقدام به رژه رفتن می‌کنند.
در آیین بیل‌گردانی، در طرفی ۴ بیل را به هم و در طرف دیگر ۳ بیل را به هم گره می‌زدند. حوه چرخاندن بیل‌ها به دور سرچنان است که بیل‌های دست راست به چپ می‌چرخانند از آغاز تا پایان بیل‌گردانی پای راست را جلو می‌گذارند و باید تعادل بیل و خودشان را حفظ کنند. تماشاچیان نیز به تشویق می‌پردازند. اما اگر کسی تعادلش را از دست بدهد یا بیل‌ها به هم برخورد کند مورد تمسخر حاضران قرار می‌گیرد و همه او را به رسم قدیمی هو می‌کنند.
ثبت ملی
این آیین قدیمی در سال ۱۳۸۶ در فهرست ملی میراث معنوی ثبت شده‌است.
پانویس
- ↑ داود نعیمی (۱۳۸۵)، «فصل پنجم: مراسم‌های سنتی استان مرکزی»، افتخارآفرینان استان مرکزی، کومه، ص. ۱۲۵ تا ۱۲۷، شابک ۹۶۴-۲۵۹۸-۰۹-۴
- ↑ ثبت جشن "تیرگان" و "بیل گردانی" در میراث معنوی کشور روزنامه جام جم
- ↑ «مراسم سنتی بیل‌گردانی در نیمور شهرستان محلات برگزار شد». ایسنا، خبرگزاری دانشجویان ایران - مرکزی. ۲۲-۱-۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۲۵-۱-۱۳۸۸.
- ↑ آب‌شناسی (دانش هیدرولوژی) در ایران باستان
- ↑ نیمه‌ور: هزاران سال آب و آتش بایگانی‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine - همشهری آنلاین
- ↑ سرود دشت نیموردر پاتوق فرهنگی تهران بایگانی‌شده در ۵ دسامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine - وبگاه اینترنتی روزنامه ایران
- ↑ بیل گردانی در نیمور محلات
- ↑ مرتضی فرهادی (۱۳۷۷)، ««بیل‌گردانی» آخرین بازمانده یک ورزش پهلوانی و آئینی در «نیمور» محلات»، اولین همایش معنویت در ورزش،، تهران، اداره کل تربیت بدنی بنیاد مستضعفان و جانبازان، فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولین جمهوری اسلامی ایران، ص. ۴۳
- ↑ <بیل گردانی> و <جشن شکرگزاری> در فهرست ملی میراث معنوی ثبت می‌شوند - روزنامه آفتاب یزد - شماره ۲۱۵۶ - تاریخ انتشار: ۱۰/۶/۸۶ - صفحه ۷ (فرهنگی)
منابع
- نیمه‌ور، کهنسال نام‌آور - فصلنامه راه دانش. ش ۷ و ۸ - پاییز و زمستان ۱۳۷۵
- تحلیل آیین بیل گردانی نیمور از منظر هنر مشارکتی تعاملی - پنجمین همایش بین المللی گردشگری، جغرافیا و محیط زیست پاک، همدان
پیوند به بیرون
- «بیل گردانی در نیمور». دبیرخانه ستاد مردمی بیل گردانی نیم ور. ۲۰۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۴-۰۸.
| |
|---|---|
| آداب و رسوم |
آیین علم‌بندان | جشن آب و بیل‌گردانی | جیغون | قوچ گدار | مهارت سنتی تهیه و پخت باسلق | مهارت سنتی تهیه و پخت کاچی سنتی | نخل‌برداری |
| جاذبه‌های طبیعی |
پناهگاه حیات وحش موته |
غار گدار چشمه |
| اماکن تاریخی |
داخل شهر: بقعۀ امام‌زاده صالح |
بقعۀ امام‌زاده محمد |
پل باقرآباد |
کوفتر خون |
قلعه جمشیدی |
قلعه نایبی |
مسجد بیت‌المقدس |
مسجد جامع نیمور |
یخچال نیمور |