جمهوری اول کره
جمهوری اول کره (کره‌ای: 제۱공화국; لاتین‌نویسی اصلاح‌شده: Jeil Gonghwaguk; lit. "جمهوری اول") یک دولت مستقر در کره جنوبی بین سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۰ بود و با کمک دولت ایالات متحده آمریکا و دولت نظامی ارتش ایالات متحده آمریکا در کره ایجاد شد، که این منطقه را از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۴۸ کنترل می‌کرد. فیلیپین کره جنوبی را در ۱۵ اوت ۱۹۴۸به رسمیت شناخت. جمهوری اول در ۱۵ اوت ۱۹۴۸ با ایسونگمن ری به عنوان اولین رئیس‌جمهور کره جنوبی شد. همانند دولت‌های بعدی از خود، خود را حاکم سراسر شبه جزیره کره اعلام کرد، اگر چه آن‌ها فقط در منطقه ای از جنوب موازی ۳۸ قدرت داشت. تأیید حکومت رئی به دنبال انتخابات مجلس قانون اساسی کره جنوبی، ۱۹۴۸ از تاریخ ۱۰ مه ۱۹۴۸. اولین قانون اساسی کشور توسط اولین مجلس ملی در ۱۷ ژوئیه ایجاد شد. این سیستم یک رئیس‌جمهور قدرتمند ایجاد کرد که به‌طور غیرمستقیم توسط مجلس ملی انتخاب می‌شد و تا انقلاب آوریل در سال ۱۹۶۰ منجر به استعفای ایسونگمن ری وایجاد جمهوری دوم کره شد.
جمهوری اول کره 대한민국 大韓民國 کره جنوبی | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۸–۱۹۶۰ | |||||||||||
| پایتخت | سئول (۱۹۴۸–۱۹۵۰, ۱۹۵۲–۱۹۶۰) بوسان (پایتخت موقت از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۲ به علت جنگ) | ||||||||||
| زبان(های) رایج | کره ای | ||||||||||
| دین(ها) | مسیحیت، کنفوسیوس، بودیسم، شامانیسم، چاندویسم | ||||||||||
| حکومت | حکومت متمرکز نظام تمام ریاستی جمهوری | ||||||||||
| رئیس‌جمهور | |||||||||||
• ۱۹۴۸–۱۹۶۰ | ایسونگمن ری | ||||||||||
| معاون رئیس‌جمهور | |||||||||||
• ۱۹۴۸–۱۹۵۱ | یی سی یونگ | ||||||||||
• ۱۹۵۱–۱۹۵۲ | کیم سونگ سو | ||||||||||
• ۱۹۵۲–۱۹۵۶ | هام تای یانگ | ||||||||||
• ۱۹۵۶–۱۹۶۰ | چانگ مایون | ||||||||||
| قوه مقننه | مجمع ملی | ||||||||||
| دوره تاریخی | جنگ سرد | ||||||||||
• اعلام رسمی جمهوری کره | ۱۵ اوت ۱۹۴۸ | ||||||||||
• جنگ کره | ۲۵ ژوئن ۱۹۵۰ تا ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ | ||||||||||
| ۱۹ آوریل ۱۹۶۰ | |||||||||||
| واحد پول | وون (1945–1953) هوان (۱۹۵۳–۱۹۶۲) | ||||||||||
| کد ایزو ۳۱۶۶ | KR | ||||||||||
| |||||||||||
| امروز بخشی از |  کره شمالی کره جنوبی | ||||||||||
به عنوان جمهوری کره | |||||||||||
تاریخ
برای آگاهی از تاریخ شبه‌جزیرهٔ کره پیش از جدایی دو کره، نگاه کنید به کرهٔ شمالی.
در پی جنگ جهانی دوم، سربازان شوروی و آمریکا به‌ترتیب، بخش‌های شمالی و جنوبی کشور را به کنترل خود درآوردند. با وجود به رسمیت شناخته شدن اولیهٔ کرهٔ متحد در کنفرانس قاهره، خصومت فزایندهٔ جنگ سرد، سرانجام به تشکیل دو دولت جداگانه - با ایدئولوژی‌های مختص خود - و تقسیم کره به دو موجودیت سیاسی مجزا، منجر شد؛ کرهٔ شمالی و کرهٔ جنوبی. در شمال، یک پارتیزان ضد ژاپن و فعال سابق کمونیست به نام کیم ایل سونگ و در جنوب، یک رهبر سیاسی دست راستی و تبعیدی، به نام سینگمان ری به‌عنوان رئیس‌جمهوری به قدرت رسیدند.
در ۲۵ ژوئن سال ۱۹۵۰ کرهٔ شمالی با هجوم به کرهٔ جنوبی، جنگ کره را آغاز کرد. سرانجام و پس از پیشرفت‌های زیاد از هر دو طرف، جنگ به بن‌بست رسید. صلح موقت سال ۱۹۵۳ که البته هیچ‌گاه توسط کرهٔ جنوبی امضاء نشد، شبه‌جزیره را در امتداد منطقهٔ بی‌طرف در نزدیکی خط مرزی در حدود عرض جغرافیایی ۳۸ درجه به دو نیم تقسیم کرد. تاکنون هیچ معاهدهٔ صلحی امضاء نشده و دو کشور از نظر حقوقی هنوز در جنگ هستند.
منابع
- Cumings, Bruce (1997). Korea's place in the sun. New York: W.W. Norton. ISBN 0-393-31681-5.
- Lee, Ki-baek (1984). A new history of Korea. tr. by E.W. Wagner & E.J. Shultz (rev. ed.). Seoul: Ilchogak. ISBN 89-337-0204-0.
- Nahm, Andrew C. (1996). Korea: A history of the Korean people (2nd ed.). Seoul: Hollym. ISBN 1-56591-070-2.
- Yang, Sung Chul (1999). The North and South Korean political systems: A comparative analysis (rev. ed.). Seoul: Hollym. ISBN 1-56591-105-9.
- Yonhap News Agency (2004). Korea Annual 2004. Seoul: Yonhap News Agency. ISBN 89-7433-070-9.
- ویکی‌پدیای انگلیسی