جنگ‌های بالکان

جنگ‌های بالکان به دو جنگ گفته می‌شود که در سال‌های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۳ در جنوب شرقی اروپا رخ داد. جنگ اول بالکان در روز ۸ ام اکتبر سال ۱۹۱۲ آغاز شد. کشورهای بلغارستان، یونان، مونته نگرو و صربستان که تعداد زیادی از هم‌نژادان خود را در تحت حاکمیت عثمانی داشتند، به امپراطوری عثمانی حمله کردند و به پنج قرن حاکمیت عثمانی در بالکان در یک رشته عملیات نظامی هفت ماهه با پیمان لندن پایان دادند.

جنگ‌های بالکان
تاریخ ۸ اکتبر ۱۹۱۲ - ۱۸ ژوئیه ۱۹۱۳ موقعیت دریای اژه، ولايت ادرنه، کوزوو، ولايت مناستر نتایج پیمان لندن، پیمان بوخارست
طرف‌های درگیر
امپراتوری عثمانی(جنگ اول بالکان) پادشاهی بلغارستان (جنگ دوم بالکان)	پادشاهی رومانی  پادشاهی صربستان  پادشاهی مونته نگرو  یونان پادشاهی بلغارستان (جنگ اول بالکان)  امپراتوری عثمانی (جنگ دوم بالکان)
فرماندهان و رهبران
علی رضا پاشا حسن تحصین پاشا نظیم پاشا	میخائیل سوو ایوان فیشیو وسیل کوتینچیو نیکولا ایوانوویچ رادکو دمیتریو ولیعهد کنستانتین پاناگیوتیس دنگلیش پاولوس کونتوریوس رادومیر پانتیک پیتر باجوویچ استفا استفانوویچ زیووجین میسیچ شاهزاده دنیلو پتروویچ میتار مارتینوویچ جانکو ووکوتیچ

دومین جنگ بالکان در روز ۱۶ ژوئن سال ۱۹۱۳ آغاز شد. دلیل شروع جنگ نارضایتی بلغارستان از تقسیم فتوحات جنگ اول بالکان در مقدونیه بود. دو متحد سابق بلغارستان، یعنی یونان و صربستان این توافق را پنهانی انجام داده بودند که موجب ناخرسندی بلغارستان شده بود. نیروهای این دو کشور حمله بلغارها را متوقف کردند و آنها را به درون خاک خودشان عقب راندند. در این میان رومانی و عثمانی هم از فرصت استفاده کردند و به بلغارستان حمله کردند. در پایان این جنگ پیمان بوخارست امضاء شد که به موجب آن بلغارستان بخش بزرگی از سرزمینهایی را که در جنگ اوّل بالکان تصرف کرده بود، از دست داد.