جنگ و صلح

تولستوی در سال ۱۸۶۳ شروع به نوشتن رمانی با نام دکابریست‌ها کرد. قهرمان این داستان، یک دکابریست بود که به همراه خانواده‌اش به روسیه بازگشته‌بود. تولستوی به گفته خودش، بعد از مدتی دریافت که باید به سال ۱۸۲۵، یعنی دوران اشتباهات و بدبیاری‌های قهرمان داستانش بازگردد. اما قهرمان داستانش در ۱۸۲۵ یک فرد بالغ بود و تولستوی به این نتیجه رسید که برای تبیین شخصیتش باید به عقب‌تر بازگردد و راجع به دوران افتخار روسیه در ۱۸۱۲ بنویسد؛ بنابراین برای بار دوم نوشتن را رها کرد و این بار یکسره دربارهٔ این دوران نوشت.

این کتاب اولین بار به صورت سریالی در یکی از روزنامه‌های روسیه به نام پیام‌آور طی سال‌های ۱۸۶۵ و ۱۸۶۷ منتشر شد. اما انتشار کامل آن به‌عنوان یک کتاب، در سال ۱۸۶۹ اتفاق افتاد. این نسخه در چهار جلد شامل ۱۵بخش و یک موخره، از بین هفت نگارشی انتخاب شد که همسر تولستوی طی ۴ سال از نوشته‌های او استخراج کرده بود. کتاب جنگ و صلح، پس از انتشار به زبان‌های مختلفی ترجمه شد و به چاپ رسید.

مهم‌ترین شخصیت‌های این حماسهٔ بزرگ عبارتند از: شاهزاده آندری بالکونسکی، کنت پیر بزوخوف، کنتس ناتاشا روستوا، شاهدخت ماریا بالکونسکایا، کنت نیکولای روستوف، شاهزاده آناتول کوراگین، شاهدخت هلن کوراگینا، شاهزاده واسیلی کوراگین، شاهزاده بوریس دروبتسکوی، دولوخوف، واسکا دنیسف، کنت پتیا روستف، کنتس ورا روستوا، سونیا روستوا، کنت ایلیا روستوف، کنتس روستوا، شاهدخت لیزا بالکونسکایا، شاهزاده نیکولای بالکونسکی. شاهدخت آنا میخایلوونا دروبتسکایا.

این رمان بارها مورد اقتباس قرار گرفت و نمایش‌ها، فیلم‌ها و سریال‌های متعددی با اقتباس از آن ساخته‌شد. مشهورترین آنها مجموعه فیلم جنگ و صلح با کارگردانی سرگئی باندارچوک است که موفق به دریافت جوایز معتبری هم شد.

کتاب جنگ و صلح توسط افراد مختلفی به زبان فارسی ترجمه شده‌است که برخی از آنان عبارتند از: سروش حبیبی، کاظم انصاری، شهلا انسانی، سوسن اردکانی، مصطفی جمشیدی، آرزو خلجی مقدم، مصباح خسروی و محمدرضا سرشار